Żużel. Czterech zawodników z Grand Prix to rzadkość. Apator Toruń jest w tym pierwszy od wielu lat

Polonia Bydgoszcz w 1998 roku - złoty medal

Zmiana formuły zawodów i rozszerzenie liczby stałych uczestników (takie kryterium przyjęliśmy, tworząc to zestawienie, tj. bez uwzględniania nominalnych rezerwowych) cyklu zwiększyły szansę na to, że któraś drużyna zakontraktuje więcej niż jego trzech zawodników. W przypadku drużynowych mistrzów Polski z Bydgoszczy, którzy w tamtym sezonie powtórzyli zresztą ten sukces, oprócz dwójki stranierich były to również dwie krajowe gwiazdy. Tomasz Gollob i Piotr Protasiewicz byli motorami napędowymi Polonii w ówczesnej 1. Lidze, ale już w GP różniło ich dosłownie wszystko. Pierwszy zdobył swój drugi z rzędu brązowy medal, natomiast "PePe" zawiódł oczekiwania i po bardzo słabym sezonie wypadł z elitarnej stawki.

CZYTAJ WIĘCEJ: Annały Grand Prix należą do nich. Ci zawodnicy byli w tym pierwsi!

Polonia Piła w 2000 roku - srebrny medal

Po poprzednim sezonie karierę zakończył wieloletni lider pilskiego zespołu - Hans Nielsen, ale zakontraktowanie jego rodaka Briana Kargera oraz Chrisa Louisa, a także awans Rafała Dobruckiego w połączeniu z nieustannie przechodzącym suchą stopą przez GP Challenge Andy Smithem sprawiły, że i ta Polonia dysponowała czterema zawodnikami z IMŚ. Ten ostatni posiadał już polskie obywatelstwo i licencję, choć w cyklu dalej startował pod flagą brytyjską. Prawdziwych armat w ekipie z Piły zabrakło, bo dla przykładu Dobrucki nie powtórzył już rewelacyjnego sezonu 1999, ale i tak nie miała ona prawa narzekać, bo na koniec świętowała wicemistrzostwo i zarazem ostatni medal DMP w historii klubu.

CZYTAJ WIĘCEJ: To w tym aspekcie Unię Tarnów czeka najwięcej pracy. "Dla mnie to zagadka"

ZOBACZ WIDEO To już tradycja. Prezes przygotowuje tor przed pierwszym treningiem

Polonia Bydgoszcz w 2000 roku - złoty medal

W tym samym roku kwartetem i przy tym silniejszym dysponowała także imienniczka z Bydgoszczy. Po rozczarowującym i pechowym sezonie 1999 (poza podium) tym razem Gryfy pokazały klasę i zdobyły mistrzostwo kraju. Pomogły postaci z GP w tym rzecz jasna brylujący nieustannie Tomasz Gollob, któremu jednak kontuzja przeszkodziła w walce o medal na światowej scenie. Dzielnie wspierali go Todd Wiltshire i Henrik Gustafsson, którzy jeździli w większości spotkań. Więcej spodziewano się z kolei po Joe Screenie. Nie można zapominać, że bydgoszczanie mieli wtedy także w składzie walczącego o powrót do GP Protasiewicza.

CZYTAJ WIĘCEJ: "Nie przeproszę i nie żałuję". Rosyjski mistrz świata jest nieugięty

Polonia Bydgoszcz w 2001 roku - brązowy medal

Raz jeszcze bydgoska drużyna, która utrzymywała się w krajowej czołówce, mogąc polegać głównie na Gollobie. Najlepszy polski żużlowiec wrócił na podium w GP i nie zawodził w zmaganiach ligowych. Nie zmieniło się za wiele u Protasiewicza, który był szybki w Ekstralidze, ale znów zawodził na arenach światowego cyklu. Oprócz Polaków istotnym ogniwem Polonii był ponownie Wiltshire, a nieco mniej częstszym gościem w naszym kraju broniący tytułu indywidualnego mistrza świata Mark Loram. Tutaj trzeba nadmienić, że wciąż w Polsce obowiązywał przepis o KSM, przez co Brytyjczyk nie zawsze pasował do meczowej układanki.

CZYTAJ WIĘCEJ: "Nie mogliśmy wywinąć takiego numeru. Bylibyśmy jak Ławrow"

Włókniarz Częstochowa w 2002 roku - 4. miejsce

Jedyna drużyna, która miała w kadrze czwórkę z GP, ale finalnie nie stanęła w tym samym roku na podium DMP. Częstochowianom przeszkodziła jednak w tym kontuzja Grzegorza Walaska, który debiutował w roli stałego uczestnika cyklu. Włókniarz awansował do górnej części tabeli, lecz tam poniósł same porażki i został z niczym. Liderem był nie kto inny jak Ryan Sullivan, który zanotował najlepszy sezon w karierze, wieńcząc go brązowym krążkiem w IMŚ. Po roku przerwy od startów w polskiej lidze dobrze spisywał się Rune Holta. Posiadał on już polskie dokumenty, ale w GP wciąż jeździł jako Norweg. W składzie był też solidny Andreas Jonsson.

CZYTAJ WIĘCEJ: Oficjalnie: Bomba transferowa stała się faktem!

Apator Toruń w 2003 roku - srebrny medal

Określenie "dream team" być może pojawiło się w polskim sporcie żużlowym właśnie wtedy, gdy skompletowano gwiazdorski skład w Toruniu. Dziewiętnaście lat temu tamtejszy klub dokooptował do i tak już całkiem silnego zespołu Jasona Crumpa i Piotra Protasiewicza. Australijczyk był wicemistrzem świata, więc od tego momentu dzielił park maszyn m.in. z... mistrzem świata Tony'm Rickardssonem. Ta trójka, a także Tomasz Bajerski startowała w GP. Prezentowali się tam udanie, lecz już w Ekstralidze bywało z tym różnie, biorąc pod uwagę oczekiwania wobec nich. Miało być złoto, a skończyło się na srebrze, które uznano za porażkę. Torunianie trafili bowiem na godnego rywala w postaci częstochowskiego Włókniarza.

CZYTAJ WIĘCEJ: Robert Sawina o powrocie do żużla, podziale ról w Apatorze i opcjach na zastąpienie Emila Sajfutdinowa [WYWIAD]

Apator Toruń w 2022 roku

Jesienią było już wiadomo, że torunianie będą dysponować czwórką zawodników z elitarnego cyklu. Do Roberta Lamberta dołączyli Paweł Przedpełski i Patryk Dudek, którym powiodło się w GP Challenge, a na dokładkę miał być jeszcze brązowy medalista poprzedniej edycji - Emil Sajfutdinow. Na półtora miesiąca przed startem tegorocznej doszło jednak do trzęsienia ziemi, bo atak Rosji na Ukrainę sprawił, że żużlowcy Sbornej zostali wykluczeni z rywalizacji. Tym samym Sajfutdinowa zastąpił pierwszy nominalny rezerwowy - Jack Holder, który również ściga się dla Apatora. Zmieniła się więc diametralnie sytuacja obu zawodników i zespołu, ale jedna rzecz nie. Anioły po dziewiętnastu latach znów mają w IMŚ kwartet swoich reprezentantów.

CZYTAJ WIĘCEJ: Quiz. Sprawdź swoją wiedzę o żużlu!