Żużel. W Grand Prix niełatwo o narodową dominację. Ostatnio Polacy po latach znów dokonali takiej sztuki

Amerykanie w 1995 roku

Lata 90. poprzedniego stulecia należały w dużej mierze do reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Jako drużyna zdobyli trzy złote medale (1992, 1993, 1998), dołożyli też do tego jeden tytuł w parach (1992). Indywidualnie także odgrywali główne role na światowej scenie. Mistrzostwo zdobył Sam Ermolenko (1993), po nim tego samego dokonali Billy Hamill (1996) i Greg Hancock (1997). Ta trójka w premierowej edycji cyklu Grand Prix uplasowała się na miejscach 3-5, walcząc między sobą o końcowe podium. Najszczęśliwszym z tego grona okazał się ten najstarszy, choć w przeciwieństwie do kolegów nie wygrał turnieju w tamtej edycji.

CZYTAJ WIĘCEJ: Oni wygrywali w cyklu Grand Prix w największej liczbie państw

Szwedzi w 1996 roku

W kolejnym sezonie GP na podium stanęło dwóch Amerykanów, za to tuż za medalowymi miejscami uplasowała się trójka Szwedów. Do trzeciego Hancocka zabrakło Tony'emu Rickardssonowi tylko dwóch punktów, a Henrikowi Gustafssonowi ośmiu. Silną wówczas szwedzką koalicję uzupełniał Peter Karlsson, który zakończył zmagania za rodakami. To, co tej trójce się solidarnie nie udało to przynajmniej jedno turniejowe zwycięstwo. A w przypadku Rickardssona i Gustafssona byłoby to pomocne w batalii o przynajmniej brąz. Drugi z nich mógł żałować straconej szansy, bo jeszcze po czterech z sześciu rund był na trzecim miejscu.

CZYTAJ WIĘCEJ: Karlssonowi spłonął motocykl, a Polonia już witała się z gąską

ZOBACZ Red Bull rozstał się z zawodnikiem z PGE Ekstraligi. "Nie mam żalu"

Australijczycy w 2000 roku

Mamy do czynienia z pierwszą z dwóch sytuacji w historii światowego cyklu, w której w czołówce klasyfikacji generalnej znalazło się aż czterech przedstawicieli jednego kraju. Na przełomie wieków w Australii mogli cieszyć się z systematycznego rozwoju talentów Jasona Crumpa, Leigh Adamsa i Ryana Sullivana, do których równał wracający po latach do czołówki Todd Wiltshire. I to właśnie on po dwóch rundach w 2000 roku był w tabeli najwyżej, bo też dwukrotnie stanął na podium. Z czasem wyprzedzili go Crump i Adams, a tuż za jego plecami znalazł się Sullivan. Szybkie Kangury rosły w siłę, a pokaz ich mocy miał dopiero nastąpić.

CZYTAJ WIĘCEJ: Półtorak: Czy Doyle ma rację? Polska nie ma się czego wstydzić

Australijczycy w 2001 roku

Przed 22 laty połowę w TOP8 GP stanowili żużlowcy z antypodów, czego nikt później już nie powtórzył. W górę pięli się Crump, Adams, Sullivan, a swoje miejsce z poprzedniego sezonu utrzymał Wiltshire. Szczególnie postawa pierwszego z tego kwartetu była znakomita i kto wie, czy wpadka na inaugurację w Berlinie nie pozbawiła go złotego krążka. Zwiastun lepszej dyspozycji pokazał też Sullivan. Co więcej, Australijczycy oprócz tego, że mocno zaznaczyli się w Indywidualnych Mistrzostwach Świata, w 2001 siłę pokazali też w zmaganiach drużynowych. Z drobną pomocą Craiga Boyce'a sięgnęli wspólnie po Drużynowy Puchar Świata.

CZYTAJ WIĘCEJ: Ważne zmiany w regulaminie Drużynowego Pucharu Świata

Australijczycy w 2002 roku

Potęga z dalekiej Australii świetnie miała się też w trzecim kolejnym sezonie GP. Wprawdzie z topu wypadł Wiltshire, ale za to jego trzej młodsi rodacy znaleźli się w najlepszej czwórce. Na ich nieszczęście poza zasięgiem był Rickardsson. Znakomity Szwed tytuł zapewnił sobie na jeden turniej przed końcem. A ten miał miejsce w Sydney, gdzie batalię o srebro i brąz stoczyli Crump i Sullivan. Ten drugi wygrał w tamtej edycji światowego cyklu pierwsze imprezy w karierze. Premierowy triumf odniósł też Adams, który rozpoczął okres czwartych miejsc w IMŚ. Na nich kończył bowiem rywalizację także w dwóch następnych sezonach.

CZYTAJ WIĘCEJ: Ząbik. Wielki talent, który miał wszystko poza tym co najważniejsze

Polacy w 2010 roku

Złośliwi od razu mogą krzyknąć, że przecież jeden z tej trójki to nie Polak, ale po tylu latach raczej nie można już polemizować z tym, że Rune Holta od ponad dwóch dekad ma polskie obywatelstwo i że przez kilka sezonów ścigał się pod biało-czerwoną flagą. Tak było przed trzynastoma laty, kiedy Norweg zanotował najlepszy sezon w GP w życiu, kończąc go tuż za podium. Jeszcze lepiej spisali się Tomasz Gollob i Jarosław Hampel. Przez ponad połowę mistrzostw toczyli zażarty bój o fotel lidera, jednak ten bardziej doświadczony i niezwykle zdeterminowany wziął górę i sięgnął po upragniony złoty medal. Wspólnie cała trójka stanowiła też większość składu reprezentacji w kolejnym zwycięskim dla Polski DPŚ.

CZYTAJ WIĘCEJ: Kto w ostatnim czasie opuścił najmniej meczów w PGE Ekstralidze?

Polacy w 2022 roku

Na kolejny rok, w którym reprezentanci jednego kraju stanowili lwią część ścisłej czołówki klasyfikacji w GP, trzeba było czekać ponad dziesięć lat. Znów to zrobili Polacy i znów dwóch z nich znalazło się na końcowym podium globalnego czempionatu. Bezapelacyjnie złoto zgarnął Bartosz Zmarzlik, który prowadził od początku do końca zmagań. Drugi był Duńczyk Leon Madsen, a do samego końca trwała walka o brąz. Uczestniczyło w niech kilku zawodników, w tym dwóch Polaków. W ostatniej rundzie w Toruniu trzeciej pozycji nie utrzymał Patryk Dudek, spadając aż na siódmą. W odwrotną drogę powędrował z kolei szalejący w decydujących momentach Maciej Janowski. W nagrodę zgarnął swój pierwszy krążek w karierze.

CZYTAJ WIĘCEJ: Mały punkcik na wagę... odbudowy potęgi Sparty Wrocław