W tym artykule dowiesz się o:
Jest w gronie legend i nie zatrzymuje się
Bartosz Zmarzlik to bezapelacyjny faworyt do zdobycia złotego medalu Speedway Grand Prix. Polski żużlowiec ma już na koncie trzy i walczy o kolejne. W tym momencie jest na tym samym poziomie pod względem liczby tytułów z takimi zawodnikami jak: Ole Olsen, Erik Gundersen, Nicki Pedersen, Jason Crump czy Tai Woffinden. Przed nim szóstka żużlowców, którzy stanowią mistrzowską elitę czarnego sportu. O kim mowa?
Nowozelandczyk zaczynał swoją karierę międzynarodową w latach 50-tych. Szybko przebił swojego idola Roonie Moore'a (dwukrotny IMŚ) i został trzykrotnym mistrzem. Złote medale zdobywał w latach 1957, 1958 oraz 1964. Swój ostatni tytuł dołożył w 1966. Przez kilka sezonów on i Ove Fundin dzielili miano najlepszych w historii. W światowym finale Briggs pojechał ostatni raz w 1972 roku. W swoim kraju był najlepszym żużlowcem, do momentu, aż nie przebił go jego rodak.
ZOBACZ WIDEO: Miał być następcą Zmarzlika. Były prezes o zjeździe formy juniora. "Do tego się nie przyzna"
Urodzony w 1959 roku Duńczyk stał się prawdziwym symbolem żużla lat 80-tych. Gdy z torów zjechał Bruce Penhall, walka o miano najlepszego toczyła się głównie między nim a Erikiem Gundersenem. Nielsen wywalczył złote medale w latach 1986, 1987 i 1989. Po ostatni tytuł sięgnął już w erze Grand Prix. Był pierwszym, który wygrał ten elitarny cykl. Jak sam przyznaje, mógł mieć więcej złotych medali, gdyby wcześniej wprowadzono cykliczne wyłanianie mistrza świata.
Amerykanin dorastał w złotej generacji amerykańskiego żużla. Mając za przykłady takich żużlowców jak: Penhall, bracia Moranowie czy Sam Ermolenko. Jego droga potoczyła się jeszcze lepiej niż wspomnianych zawodników. Hancock swój pierwszy tytuł zdobył w 1997, a kolejny... 14 lat później. W drugiej dekadzie XXI wieku zachwycaliśmy się jego sukcesami, choć na karku miał powyżej 40 lat. Ostatni tytuł zdobył w 2016 roku, korzystając na nieszczęściu Jasona Doyle'a, który nie mógł dokończyć sezonu. Hancock z czterema złotymi medalami jest najlepszym Amerykaninem w historii.
Podium najlepszych żużlowców w historii otwiera Szwed, urodzony w 1934 roku. Jak sam mówi doszedł do wszystkiego ciężką pracą i nieustępliwością. W latach 50-tych i 60-tych toczył wyrównaną walkę z Barrym Briggsem o miano najlepszego żużlowca. W 1967 sięgnął po swój piąty tytuł. Za sprawą Olle Nygrena i Fundina sport w Szwecji przeżywał swoje prosperity. Rekord pięciu tytułów nie został pobity aż do 1979 roku.
Nowozelandczyk karierę zaczynał w latach 50-tych i dzięki takim osobom jak: Jack Young czy Barry Briggs wyrósł na żużlowca klasy światowej. W swoich latach uchodził za bezapelacyjny wzór do naśladowania pod względem profesjonalizmu czy przygotowania sprzętowego. Budował swoją karierę w takim stylu jaki dzisiaj znamy u większości żużlowców. Mówiło się, że Mauger wyprzedził swoją epokę.
Żużlowiec pochodzący z Christchurch żałował, że w jego latach nie było cyklu Grand Prix, gdyż był w stanie osiągnąć jeszcze więcej, dzięki swojej wysokiej formie, którą prezentował prawie na każdym obiekcie. Wywalczone tytuły w latach 1968-70 stanowią wyjątkowy rekord. Żaden inny żużlowiec nie sięgnął po złoto trzy razy z rzędu. Kolejne mistrzostwa dokładał w latach 1972, 1977 i 1979. To właśnie w Polsce, na Stadionie Śląskim w Chorzowie stał się żużlowcem z sześcioma tytułami. Jego wyczyn pozostawał niewyrównany aż do 2005 roku.
Szwed był największą gwiazdą żużla lat 90-tych i pierwszej dekady XXI wieku. Jest ostatnim żużlowcem, który zdobył złoto w jednodniowym finale (1994). Kolejne przyszły już z erą Grand Prix (1998-99, 2001-02). Rickardsson był zmorą dla wielu świetnych żużlowców np. Tomasza Golloba, który nie mógł z nim wygrać w przeciągu całego sezonu. W 2005 roku wywalczył szóste mistrzostwo, wyrównując rekord Ivana Maugera. Rok później z powodu kontuzji zdecydował się zakończyć bogatą w sukcesy karierę.
Zobacz także: Żużel. Wielki mistrz krytykuje Macieja Janowskiego. Wskazał, co mu się nie podoba To dlatego Zmarzlik jest lepszy niż inni? Hans Nielsen mówi o fenomenie polskiego mistrza