Być jak Ricky Rubio - rozmowa z Grzegorzem Grochowskim, zawodnikiem MKS Dąbrowy Górniczej

Karol Wasiek 20 Marca 2013, 12:30

- Na pewno jest kilku zawodników, na których z przyjemnością patrzę i próbuje coś od nich podpatrzeć. Dla mnie takim wzorem jest Chris Paul, który ma nieprzeciętne zdolności. Jego umiejętność kreowania pozycji, panowania nad kozłem to jest czysta poezja. Tak powinien wyglądać teraźniejszy rozgrywający.

Zachowując oczywiście wszelkie proporcje to wydaję mi się, że twój styl gry bardziej przypomina jednak Ricky’ego Rubio. Niesamowite court-vision, umiejętność niekonwencjonalnych podań.

- Ricky Rubio to jest ewenement. To jest niesamowity zawodnik, swój talent podpiera także sporą pracą. Czytałem o nim sporo artykułów. Wiem, że to jest taki hiszpański temperament. On gra bardzo dojrzale, jak na swój wiek. Warto przypomnieć, iż kiedy Rubio miał 16 lat to wykręcił takie statystyki w finale Mistrzostw Europy, że długo nikt ich nie przebije.

Ty też masz cechy przywódcze, bo podczas meczów zagrzewasz kolegów do boju okrzykami. Taki właśnie chce być Grzegorz Grochowski?

- Trener Szambelan często mi to powtarzał, że działanie jednego człowieka oddziaływuje na zachowanie innej osoby i taka jest prawda. Ktoś zrobi wsad, rzuci trójkę to nakręca cały zespół.

No look passy to jest to, co lubisz najbardziej?

- Dokładnie (śmiech). Bardzo mnie takie zagrania ekscytują i uwielbiam podawać w ten sposób. To jest coś pięknego.

Na twoim profilu na Facebooku widziałem także hasła Michaela Jordana.

- Tak, to jest jedna z ważniejszych postaci koszykarskich w moim życiu. Mam nawet tatuaż na prawym ramieniu z hasłem: "Just play. Have fun. Enjoy the Game". To, co powiedział jest dla mnie dużą dozą dobra, bo grać i mieć z tego zabawę to jest dla mnie najważniejsze. Michaela Jordana nie miałem okazji oglądać, ponieważ nie jest to mój rocznik. Żałuję tego, ale na pewno jest to jeden z najlepszych koszykarzy w historii.

Jesteś zadowolony z tego, jak potoczyła się twoja kariera po tym słynnych Mistrzostwach Świata?

- Ja obrałem sobie kiedyś taki plan, że zagram trzy sezony w drugiej lidze, dwa w pierwszej, a dopiero później przeniosę się do ekstraklasy. Na razie idę tym tokiem trochę szybciej, bo w SMS-ie we Władysławowie zagrałem po jednym sezonie. Na razie jestem o ten o rok wprzód, bo jest to mój drugi sezon w pierwszej lidze. Nic tak naprawdę jeszcze nie osiągnąłem, jestem na początku swojej kariery. Wicemistrzostwo Świata U-17 to było i to już nie wróci. Pocieszyliśmy się kilka godzin i trzeba żyć dalej i stawiać sobie jeszcze wyższe cele.

Nie chciałeś obrać jakieś innej drogi, np. amerykańskiej? Tak zrobili twoi dwaj koledzy z reprezentacji.

- Miałem jedną poważną propozycję z Massachusetts. Zastanawiałem się nad tą ofertą, bo Stany Zjednoczone to inna "bajka". Byłby to na pewno wielki rozwój dla mojej osoby, ale zawsze zdawałem sobie sprawę ze słabych warunków fizycznych. Uważam, że zrobiłem słuszny krok i niczego nie żałuję.