Piotr Jegor. Śląski "karlus", który zachwycił Real Madryt (wspomnienie)

Kuba Cimoszko 18 Marca 2020, 08:22

W kraju Jegor szybko wyrobił sobie niezłą markę. Po przejściu z Górnika Knurów do imiennika z Zabrza błyskawicznie wywalczył miejsce w składzie, a później stał się kluczowym graczem i kapitanem. Rządził defensywą, a do tego co jakiś błyszczał efektownymi golami po niezwykle silnych strzałach z rzutów wolnych. - To były istnie zabójcze bomby. Nazywaliśmy go "polskim Ronaldem Koemanem" - wspomina Damian, kibic Górnika.

O tej wyjątkowej umiejętności przekonali się m.in. piłkarze HSV podczas starcia z zabrzanami w Pucharze UEFA:

Dla Górnika Jegor zagrał łącznie 211 meczów. Nie udało mu się wygrać z nim żadnych trofeów, ale i tak stał się ważnym piłkarzem dla historii klubu. Musiał jednak odejść w 1996 roku po tym, gdy zarzucono mu spowodowanie buntu w drużynie (w jej imieniu upomniał się o zaległe pensje - przyp. red.). Kilka kolejnych miesięcy spędził w Stali Mielec, a później przez 5 lat był graczem Odry Wodzisław Śląski.

Potrafił przygadać rywalom i sędziom

W Górniku Jegora wspominają jako jednego z najlepszych obrońców, który grał dla tego klubu po jego "złotych czasach". W Odrze wymieniają go wśród czołowych graczy w całej jej historii, wybrali go nawet do jedenastki wszechczasów. Wszędzie podkreślają też, że był bardzo ważnym ogniwem ze względu na swój charakter.

Bardzo dobrze zapamiętał go też Jacek Kłodziński, który przez ponad 20 lat był ekstraklasowym sędzią liniowym. - Współprowadziłem wiele spotkań obu powyższych drużyn. Mogę powiedzieć, że Piotr był bardzo ambitnym zawodnikiem. Zostawiał na boisku wiele zdrowia, był przy tym bardzo ekspresyjny. Wiele razy potrafił przygadać przeciwnikowi i... sędziemu - mówi nam.

- Pamiętam taką sytuację, gdy w końcówce jednego z meczów Jegor mocno obraził głównego Krzysztofa Perka. To był znakomity sędzia, więc przy tym umiał spojrzeć łaskawszym okiem i nie pokazał mu czerwonej kartki. Gdy schodziliśmy z boiska, Piotr podszedł przeprosić. Oczywiście panowie podali sobie ręce, ale z zastrzeżeniem, że przy kolejnym spotkaniu na boisku ta zaległa kartka zostanie pokazana bez wahania. I co zrobił Piotr? Otóż już nigdy nie zagrał, gdy sędziował Perek. Znał bowiem siebie i wiedział, że nie wytrzyma - dodaje były arbiter.

Niedosyt z orzełkiem na piersi

- Piotrek był bardzo charakterny, a na boisku jego postawa bardzo znacząco wpływała na cały zespół. Bardzo widoczne były tam jego cechy motoryczne tzn. siła i wytrzymałość. Był piłkarzem dużej klasy - nie ma wątpliwości Jan Benigier, legendarny piłkarz Ruchu Chorzów oraz były trener i działacz śląskich klubów.

Srebrny medalista olimpijski z Montrealu znał Jegora. Spotykał go nie tylko w trakcie gry dla klubów, ale też np. podczas zgrupowań reprezentacji Polski. Jedno z nich miało miejsce w Cannes przed słynnym meczem el. Euro 1996 z Francją (1:1).

Piotr Jegor (z prawej) podczas pobytu reprezentacji Polski we Francji (fot. Barbara Wystyrk/archiwum prywatne Jana Benigiera)

Jegor zakończył karierę piłkarską kończył nieco zapomniany, w wieku niespełna 33 lat po epizodzie w LKS-ie Bełk. Po raz ostatni na boiskach Ekstraklasy pojawił się zaś w 2000 roku. Poza boiskiem długo nie mógł się odnaleźć (m.in. miał problemy z alkoholem - przyp. red.). Próbował zatrudnić się w kopalni, przez kilka lat pracował w firmie wytwarzającej parowniki do chłodziarek w Gliwickiej Strefie Ekonomicznej. Całkowicie odciął się od futbolu, czego nie żałował.

Obserwuj @kubacimoszko

Zobacz także: Dudek, Oślizło, Lubański - piłkarze, którzy byli górnikami