Polska - Rosja. Cud się nie zdarzył. Mistrzostwa świata nie dla Polek

dzielnie, Achruk, Kobylińska, Lisewska na duży plus. Można było dzisiaj wygrać, ale zabrakło skuteczności w koncówce. Ale widać w tej drużynie nadzieje na dobre wyniki. Teraz trzeba się modlić o dziką kartę (ale przypomina się jak nas potraktowano z turniejem eliminacyjnym do IO), ale miejmy nadzieję, że pojedziemy do Niemiec :)

charakter, szybkość, nieodpuszczanie, twarda obrona, pewne rzuty. Janiszewska w Kadrze to: Błąd kroków, rzuty niecelne, łapana na faule w ataku, dająca się objeżdżać w obronie. Czyżby syndrom Zalewskiej, która w Paryżu błyszczy a nigdy nie udało Jej się tego przenieść na drużynę narodową? Druga sprawa, uważam, że Nocuń powinna dostać więcej czasu, a nie 12 minut. Inna sprawa, że dziś gra skrzydeł nie szukała. Dziwi mnie manewr, po stracie bramek przez nasze, z Kozłowską na koło, jakby liczyć na szybką kontrę. Z plusów Kinia Achruk, Gesia, Korek w bramce, Lisek bombami, a zwłaszcza Kobi. Niech nam się Kobi rozwija jak najlepiej i niech kontuzje Ją omijają. Fajnie Roszak. Kolega zasugerował, jakby się naoglądała Nory Mork i próbuje to przerzucić na grę. I bardzo dobrze. Wielkie brawa dla Koszalina i ekip za doping. Z handballowym pozdrowieniem

wcześniej 2-3 bramkowa przewaga należała do reprezentantek Rosji. Na osiem minut przed końcem było pierwsze od bardzo dawna prowadzenie. I na tym się niestety skończyło. Od tego momentu rywalki wygrały 7-2 i jednak zasłużenie pokonały reprezentację Polski. Natomiast różnica na pewno większa, niż wynikać mogła z całości spotkania. Czego zabrakło do wygrania choćby tego rewanżowego spotkania, co mogło być bardzo ważne? Przede wszystkim zdecydowała słaba gra w obronie i w bramce w końcowym fragmencie. Atak paradoksalnie swoje zrobił. Może wiele akcji było rwanych, bez tempa, kończonych rzutami na oślep, brakowało bardzo współpracy z I linią, szczególnie prawe skrzydło długimi fragmentami nie brało rzeczywistego udziału w grze, ale były bramki i jak na polską reprezentacją mało strat. Bramek zabrakło dopiero w ostatnich kilku minutach, co bezwzględnie wykorzystały rywalki. Wcześniej skuteczność nie była zła. W II części selekcjoner obudził się, by nieco więcej rotować składem, może to pomogło zachować trochę więcej świeżości, a nieźle zagrały mimo późnego wejścia w mecz Roszak i Lisewska. W I połowie Kobylińska i Gęga, a przede wszystkim Kinga Achruk dobrze spisywały się w ataku, bo mimo braku dobrych pozycji trafiały. Gra zespołowa oczywiście nie była jakaś szczególnie rozwinięta, ani regularna, ale nie można mieć wszystkiego. Najwięcej krzywdy wyrządziły nam mocne rzuty z II linii, ale też indywidualne akcje Antoniny Skorobogaczenko. Wepchnięta do kadry przez Trefiłowa mając wówczas 17 lat(dziś ma już 18, ale wciąż jest najmłodszą zawodniczką wśród liczących się reprezentacji) już spisuje się tak, jak życzyłby sobie selekcjoner. I tutaj trochę smutno, że Leszek Krowicki zrezygnował z pracy w klubie w Oldenburgu. Mógłby postąpić tak samo - ściągnąć do siebie jakieś reprezentantki, zawodniczki na razie w kadrze drugoplanowe, nawet może 1-2 z kadry B i pomóc im rozwijać się w takim kierunku, w jakim najbardziej przydadzą się reprezentacji. Trefiłow ściągnął swoją "ulubioną" zawodniczkę do siebie, do Krasnodaru i na pewno bardzo jej to pomogło. Choćby nawet oswoić się z jego tyradami. Ale przekonany jestem, że nie tylko, że przyspieszone sportowe(a może nie tylko?) dorastanie przebiega dzięki temu jeszcze sprawniej u tej leworęcznej rozgrywającej. Czarnogóra dość pewnie utrzymała zaliczkę z pierwszego spotkania, przegrała mecz na Białorusi dopiero po nieudanej końcówce, ale utrzymała łącznie 5-bramkowy zapas. W tej sytuacji Polska jest zdecydowanie najwyżej notowaną reprezentacją bez awansu, co daje wielkie szanse na dziką kartę. Oczywiście pominięcie Polek byłoby skandalem, ale jednak trzeba mieć na uwadze, że lepiej w kwalifikacjach zaprezentowały się wspomniane Białorusinki, Ukrainki(po remisie u siebie przegrały na wyjeździe tylko 2-ema bramkami z Hiszpanią odrabiając w II części znacznie większy dystans), a nawet Chorwatki, które po klęsce u siebie wygrały na wyjeździe ze Słowenią jedną bramką. Ponieważ mistrzostwa odbędą się w Niemczech, a więc w Europie, niemal pewny wydaje się wybór europejskiej reprezentacji i liczyć trzeba, że decydenci spojrzą przychylnym okiem na Polskę ze względu na czwarte miejsca w poprzednich edycjach i wezmą pod uwagę, że ta bardzo wysoka(15 bramek) przegrana w eliminacjach była jednak z mistrzem olimpijskim.