Marek Bobakowski: Oby Vital Heynen odszedł po igrzyskach w Tokio (komentarz)

Potrafimy - jako naród - zatruć życie ludziom z pierwszych stron gazet jak mało kto. W poniedziałek kochamy, we wtorek wygrażamy, w środę opluwamy, a w niedzielę nabijamy na pal. Nie chcę, aby to wszystko spotkało Belga.

Marek Bobakowski 22 Października 2019, 08:32

Materiały prasowe / FIVB / Na zdjęciu: Vital Heynen

• Siatkówka. Vital Heynen: Nie jesteśmy drużyną, która chce być w czołówce, lecz być na jej szczycie

Ludzie, opanujcie się. Przecież o tym, że Heynena i Polski Związek Piłki Siatkowej wiąże umowa, która kończy się właśnie po igrzyskach olimpijskich w Tokio 2020, wiedzieliśmy od zawsze. Nikt tego nie ukrywał. Nie doszukiwałbym się drugiego dna w tym, że w jednej z rozmów (z portalem sport.pl) Belg powiedział, że nie wie, gdzie będzie pracował po IO. No bo nie wie.

"Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki". W tym znanym każdemu stwierdzeniu nie ma ani słowa o pracy Heynena w polskiej reprezentacji. I być nie może. Heynen to człowiek wyjątkowo wymykający się spod jakichkolwiek reguł. Jest nieprzewidywalny, szalony, spontaniczny. W tym pozytywnym znaczeniu. Nie zdziwię się - jak zauważył Wojciech Drzyzga  w rozmowie z naszym serwisem - że "wszystko może się zmienić po jednej nocy" (cały wywiad przeczytasz TUTAJ >>).

ZOBACZ WIDEO: Wilfredo Leon świetnie czuje się w reprezentacji Polski. "To wszystko posłuży za rok"

Z jednej strony pewnie nam wszystkim marzy się, aby Heynen został "polskim Rezende" i zatrzymał się w naszym kraju na przynajmniej kilkanaście lat. Z drugiej, nie wiem, czy życzę Belgowi aż tak źle. Przecież w naszym kraju czeka go życie na rollercoasterze.

Praca w "polskim piekiełku" to ciągła walka z presją, brak medalu w dowolnym turnieju międzynarodowym zakończy się nagonką na Belga, a nie daj Boże brak medalu w Tokio zostanie odebrany jako tragedia narodowa. PZPS niczym Poncjusz Piłat - pod presją ludu - pośle Heynena na stracenie.

Coś o tym wie Leo Beenhakker. Trener, który wprowadził polskich piłkarzy na światowe salony był w pewnym momencie bogiem. Kibice modlili się do niego. Jak skończył? W piłkarskim rynsztoku, opluty przez wszystkich popleczników. Wyrzucony w żenującym stylu przez prezesa PZPN.

Dlatego życzę Heynenowi złota w Tokio i... odwagi (a tej mu raczej nie brakuje) w podjęciu decyzji o odejściu z reprezentacji. Mając złoto mistrzostw świata, złoto olimpijskie oraz medale mistrzostw Europy, Pucharu Świata i Ligi Narodów zostanie najwybitniejszym selekcjonerem Biało-Czerwonych w całej historii siatkówki (pisaliśmy już o tym TUTAJ >>). W tym momencie powinien powiedzieć STOP. I odejść w chwale. Dla zdrowia psychicznego, przede wszystkim swojego.

Oby tak było. Bo to będzie oznaczać, że w końcu - po 44 latach - zdobyliśmy olimpijskie złoto. A przecież o tym wszyscy marzymy. Czyż nie?

Obserwuj @MarekBobakowski