6 
Już kilkanaście godzin po finałowym spotkaniu w belgijskiej stolicy Agnieszka Radwańska, razem z siostrą, Urszulą (ta pierwszy mecz zagra we wtorek), trenowała na kortach Rolanda Garrosa pod okiem Tomasza Wiktorowskiego i ojca, Roberta.
Trzecia rakieta świata ćwiczyła bez plastrów, które w ostatnich turniejach regularnie pojawiały się na jej barku w czasie spotkań. - To nie jest tak, że wszystko jest w porządku - mówi w rozmowie z portalem SportoweFakty.pl trener Wiktorowski - ale jest na tyle dobrze, że na treningach nie musi już zaklejać barku. Oczywiście, trochę modyfikujemy treningi, żeby bark się nie męczył: nie gra tylu serwisów z rzędu, nie uderza tylu forhendów z rzędu, ile by mogła.
RG: Debiut Radwańskich w poniedziałek. Pierwszego dnia gra Kubot
Trener polskich tenisistek podaje też inny powód takiego stanu rzeczy: - Trzeba wiedzieć, że przed zaklejaniem taśmą skóra musi być smarowana specjalnym preparatem, bo potem ciężko się to odkleja. Nie można cały czas grać z zaklejonym barkiem, bo podrażnienia są takie, że nie można potem użyć plastra na meczu. Spotkanie trwające dwie-dwie i pół godziny jest przecież ważniejsze niż trening.
Co było ważniejsze w starcie w Brukseli: aspekt psychologiczny zwycięstwa na kortach ziemnych (pierwszego od 2008 roku), czy też możliwość zagrania kilku spotkań z rzędu na wolnym korcie tuż przed najważniejszą imprezą tej części sezonu?
- Wszystko jest ważne. Oczywiście, cieszę się z tego, co było teraz, ale patrzę pod kątem kolejnych lat. Isia jest młoda, ma 23 lata, przed nią wiele sezonów w Tourze i nie uniknie gry na kortach ziemnych. W kontekście budowania pewności siebie, zarówno na tę chwilę, w tym sezonie, i pod kątem tego, co będzie w przyszłości, jest to ważny sukces - mówi Wiktorowski.
- Oczywiście, można sobie zadawać pytanie "czy trzeba było?" - cały czas je słyszę. Powiem tak: Agnieszka już nie raz grała takie cykle meczowe. Nie raz zagrała bardzo dobry turniej i w kolejnym też sobie radziła. Żeby wygrywać, musi być twarda i musi się hartować. W kontekście losowania [w Paryżu], trudnego losowania, uważam, że sukces w Brukseli może się przydać i patrzę pozytywnie na nadchodzące spotkania.
Robert Pałuba
z Paryża
@rob_pal
