1 
Przypomnijmy, że 30 kwietnia 2017 roku w Eenrum rozgrywano Indywidualne Mistrzostwa Holandii, po których to zdecydowano się przeprowadzić kontrolę antydopingową. I tu zaczęły się problemy Jannicka de Jonga, bowiem jego wynik okazał się być pozytywny.
Żużlowiec nie przyznawał się do winy, choć w jego moczu znaleziono śladowe ilości amfetaminy. Natychmiastowo został zawieszony, a niedługo później zdyskwalifikowany i to na długo, bowiem na cztery lata. Okres ten mógł być skrócony o połowę, o ile Holender udowodniłby, że nie było mowy o celowym zażyciu.
To mu się jednak nie udało. To oznaczało, że do 31 maja 2021 roku nie będzie mógł wsiąść na motocykl. Jak sam przyznawał w rozmowie z WP SportoweFakty, sytuacja ta mocno odmieniła jego życie. W mediach doświadczony jeździec często informował, że czeka, aż okres banicji minie i nie zamierza kończyć kariery.
ZOBACZ WIDEO Żużel. Magazyn PGE Ekstraligi. Łaguta, Leśniak i Łopaciński gośćmi Musiała
I słowa dotrzymał. Wrócił na tor w okresie wakacyjnym i chciał wziąć udział w mistrzostwach Holandii w Grasstracku. Te jednak z powodu pandemii koronawirusa i obostrzeń zostały całkowicie odwołane. Jeździec przyznał otwarcie, że to go w żaden sposób nie zniechęca, a wręcz przeciwnie. Pozwoli mu jeszcze lepiej przygotować się do nowego sezonu.
W minioną sobotę w Roden odbył się trening punktowany z udziałem zawodników Longtrack. Wśród siedmiu uczestników znalazło się również nazwisko Jannicka de Jonga, który pokazał, że nie zapomniał, jak się ściga. W trzech startach wywalczył dziesięć punktów (3,3,4), co pozwoliło mu zająć drugie miejsce. Lepiej radził sobie tylko Dave Meijerink.
34-latek w związku z powrotem na tor nie zamierza rzucać pracy zawodowej i łączyć obowiązki z jazdą w zawodach. Przynajmniej na razie celuje w powrót do regularnego ścigania, ale niewykluczone, że przed startem sezonu te plany zostaną zweryfikowane i będą znacznie ambitniejsze.
Przypomnijmy, że de Jong poza siedmioma złotymi medalami IM Holandii w klasycznej odmianie żużla ma na swoim koncie również: cztery medale IMŚ w Long Tracku (złoto 2015, srebro 2013, 2014, 2016), sześć medali DMŚ (złoto 2013, 2016, srebro 2008, 2009, 2011, 2014) oraz pięć medali mistrzostw Europy w Grasstracku (złoto 2013, 2014, 2015, srebro 2011 oraz brąz 2012).
Jest również multimedalistą mistrzostw świata i Europy z drużyną narodową, a także mistrzostw kraju w obu odmianach wyścigów w lewo.
Nigdy nie miał podpisanego kontraktu w naszym kraju. Ścigał się za to w 2013 roku w Rzeszowie podczas 4. finału Indywidualnych Mistrzostw Świata na długim torze. Zawody jednak nie poszły po jego myśli, a osiem punktów dało mu dopiero 15. miejsce. Był jednym z wielu zawodników, którzy musieli uznać na torze wyższość m.in. Stanisława Burzy.
Czytaj także:
Wychowanek Stali mówi, że nie skończył kariery, o treningach na "Jancarzu" i planach dla Teamu Owiżyc [WYWIAD]
Kto najlepszym polskim zawodnikiem sezonu 2021? Tomasz Chrzanowski ma swojego faworyta
Czy Jannick de Jong zdoła jeszcze wrócić do ścigania na międzynarodowych arenach? 
na Instagramie 
na Facebooku 
