Magic Johnson - po prostu showtime cz. V
Gdy Magic Johnson po raz pierwszy pojawił się w szatni Los Angeles Lakers w hali Great Western Forum i spojrzał w lustro, miał w oczach łzy. - Wtedy uświadomiłem sobie jak daleko zaszedłem - wspomina.
Ziemowit Ochapski
W tamtych czasach koszykarze Jeziorowców nie mieli jeszcze własnych szafek. Każdemu zawodnikowi przysługiwał jedynie wieszak na ścianie, a na tym z napisem "Johnson" wisiał strój z numerem "32" - tym samym, którego Magic używał w szkole średniej (na studiach grał z "33"). Chłopak z Lansing piękną chwilą nie mógł jednak cieszyć się zbyt długo. Szybko znalazł się w ogniu pytań wielkomiejskich dziennikarzy, którzy wszędzie szukali sensacji. Od początku próbowali stworzyć sztuczny konflikt pomiędzy nim a Kareemem Abdul-Jabbarem. Na szczęście Jim Hill i Stu Nahan, reporterzy telewizyjni będący wcześniej znanymi sportowcami, wzięli młodzieńca po wszystkim na stronę i uczulili go na podstępne zachowania przedstawicieli mediów z Los Angeles. Przeprowadzka z Michigan do odległej Kalifornii dla zaledwie dwudziestoletniego zawodnika była nie lada przeżyciem. - Po raz pierwszy widziałem wtedy płaczącego ojca - opowiada. - Mama też płakała, a ja za wszelką cenę starałem się powstrzymać łzy. Oczywiście te pociekły strumieniem jak tylko wsiadłem do samolotu. Mimo że byłem zachwycony perspektywą gry dla Lakersów, moje pożegnanie z Lansing było bardzo bolesne. Wcześniej wiele razy podróżowałem po kraju i świecie, ale to był pierwszy raz, kiedy naprawdę opuszczałem dom. Magic zostawił w Lansing nie tylko rodzinę, ale również wielu przyjaciół. Ze wszystkimi był bardzo blisko związany emocjonalnie. Czasy, w których najbliżsi pojawiali się na każdym jego meczu, nieuchronnie dobiegły końca. Earvin przenosząc się do "Miasta Aniołów" miał gruby portfel i nic poza tym. Na resztę musiał ponownie zapracować.
Magic zamieszkał w Culver City w mieszkaniu, które wyszukał dla niego Jerry Buss. Nie było to nic specjalnego, ale odpowiadało potrzebom koszykarza przerażonego wysokością cen w Kalifornii. Cieszył się, że z jego lokum łatwo było dojechać w trzy kluczowe miejsca: do hali Great Western Forum, na lotnisko oraz na Loyola Marymount University, gdzie Jeziorowcy odbywali treningi. W ciągu pierwszego roku spędzonego w LA młody zawodnik nie wypuszczał się samochodem nigdzie indziej. - W Lansing mieliśmy jedną autostradę i trzy główne ulice - mówi. - Tutaj autostrad było więcej niż mogłem sobie wyobrazić i wszystko oddalone od siebie o mile.
Jerry Buss, doktor chemii, w 1979 roku kupił w pakiecie zespoły Los Angeles Lakers, Los Angeles Kings (hokej) oraz halę Great Western Forum za sześćdziesiąt siedem i pół miliona dolarów. Co ciekawe, białoskóry naukowiec, starszy od Magika o ponad dwadzieścia pięć lat, stał się jego najlepszym przyjacielem na początku przygody z Jeziorowcami. Panowie chodzili do restauracji, na podwójne randki czy do kasyna. - Niektórzy koledzy z drużyny byli zazdrośni o to, że kumpluję się z właścicielem, ale Jerry zapraszał zawsze całą drużynę - tłumaczy Johnson. - Ja byłem po prostu jedynym, który te zaproszenia przyjmował. Niemniej jednak Jerry traktował mnie szczególnie dobrze. Ponadto uczynił z meczów Lakersów prawdziwe show, co miało ogromny wpływ na całą ligę.Earvin jako niezwykle ambitny chłopak chciał się pokazać z jak najlepszej strony już podczas obozu przygotowawczego Jeziorowców do sezonu 1979/80 w Palm Springs. Podczas gdy doświadczeni zawodnicy nie wysilali się w treningowych gierkach, on biegał, skakał, rzucał i podawał za dwóch. - Johnson zapieprza jak młody jeleń - śmiał się Norm Nixon.
fot. Steve Lipofsky
sir
Zgłoś komentarz
Bubas
Zgłoś komentarz
___15___
Zgłoś komentarz
