Siatkówka. Agata Mróz-Olszewska, Arkadiusz Gołaś, Andrzej Niemczyk... Wspominamy tych, którzy odeszli
Jedna z najbardziej utytułowanych zawodniczek, przez wiele lat była filarem reprezentacji Włoch. Miała zaledwie 38 lat. Na razie nie wiadomo, co dokładnie było przyczyną śmierci. Zawodniczka w ostatnich latach przeżywała spore problemy ze zdrowiem: w 2013 roku musiała nagle przerwać karierę sportową z powodu zapalenia wątroby, które wymagało jak najszybszej transplantacji tego organu.
Damian Gapiński zm. 30.07.2016 r.
Był jednym z najbardziej znanych i cenionych dziennikarzy w środowisku żużlowym. Jego felietony, analizy i wywiady regularnie pojawiały się na łamach naszego serwisu. Żył żużlem i kochał ten sport. Jego drugą miłością była siatkówka - był Członkiem Zarządu Polskiego Związku Piłki Siatkowej, Przewodniczącym Wydziału Marketingu Polskiego Związku Piłki Siatkowej i Prezesem Wielkopolskiego Związku Piłki Siatkowej.
Bez Damiana na pewno nie udałoby się stworzyć portalu SportoweFakty, który z czasem stał się jednym z wiodących mediów o tematyce sportowej w naszym kraju. Był liderem naszego zespołu, potrafił inspirować do działania i nie bał się realizować najtrudniejszych celów. Dla wielu z nas Damian był autorytetem, kolegą, przyjacielem.
Andrzej Niemczyk zm. 2 czerwca 2016 roku
Dwukrotnie toczył walkę z nowotworem. Po raz pierwszy dotknął go on w 2005 roku, atakując węzły chłonne. Szkoleniowiec wyszedł z tej walki zwycięsko. - Zapiłem go na śmierć - podkreślał z uśmiechem, nie ukrywając swojego zamiłowania do alkoholu, przede wszystkim whisky. Około dziesięć lat później, nowotwór zaatakował trenera po raz kolejny. Tym razem diagnoza była już bezwzględna: nieoperacyjny rak płuc. Tej bitwy nie dał rady wygrać.
Andrzej Niemczyk był siatkarzem oraz selekcjonerem żeńskiej drużyny narodowej w latach 1975-1977 i 2003-2006. Z Biało-Czerwonymi wywalczył dwa złote medale mistrzostw Europy (2003, 2005).
Mistrzostwa Europy siatkarek: tak Andrzej Niemczyk został tureckim sułtanem
Piękne słowa Izabeli Bełcik o Andrzeju Niemczyku: To był trener, którego nie zapomnę do końca życia
Ingrid Visser zm. 26.05.2013r.
Reprezentantka Holandii zaginęła w Murcji 13 maja 2013 r. razem ze swoim partnerem Lodewijkem Severinem. Zaginioną parę odnaleziono martwą 26 maja 2013. Według policji zostali zamordowani. Ciała zaginionych odnaleziono we wsi Alquerias, leżącej ok. 20 km od Murcii. Jak wykazały analizy techników policyjnych siatkarka i jej partner zmarli z powodu urazu czaszki, zostali pobici na śmierć. Ingrid Visser była jedną z gwiazd holenderskiej siatkówki. W karierze klubowej reprezentowała m.in. włoski Minetti Infoplus Vicenza, hiszpański Spar Teneryfa Marichal i azerski VK Baku. Była również reprezentantką Pomarańczowych. W kadrze wystąpiła ponad 500 razy. W 1995 roku zdobyła złoty medal mistrzostw Europy, zaś w 2009 roku wicemistrzostwo Starego Kontynentu. W 2007 z ekipą Oranje triumfowała w rozgrywkach World Grand Prix i zdobyła Złotą szpilkę narodowej federacji NeVeBo za zasługi dla holenderskiej siatkówki.
Agata Mróz-Olszewska zm. 4 czerwca 2008
Jedna z najlepszych zawodniczek drużyny, która w 2003 i 2005 roku zdobyła złote medale mistrzostw Europy, zmarła w wyniku komplikacji po operacji przeszczepu szpiku kostnego. Historia, którą napisała Agata, historia dziewczyny gotowej poświęcić wszystko, by urodzić dziecko (gdy zmarła, jej córka Liliana miała zaledwie miesiąc), nie pozwala o niej zapomnieć. Wiele osób, i wcale nie chodzi tylko o kibiców siatkówki, uważa ją za bohaterkę. Dzielnie walczyła o normalne życie - o to, by mieć przyjaciół, być szczęśliwą żoną i matką. I była, choć jedynie przez krótką chwilę.
Arkadiusz Gołaś zm. 16 września 2005
Jego śmierć była jedną z największych tragedii w polskim sporcie. Arkadiusz Gołaś był wówczas na szczycie. Obdarzony dużym talentem siatkarz ruszył na podbój włoskiej ligi. Był w drodze na prezentację swojej nowej drużyny - Lube Banca Macerata. We Włoszech miał rozwinąć swoje umiejętności, zostać najlepszym środkowym na świecie.
Zginął w wypadku, do którego doszło na austriackiej autostradzie A2 w Griffen niedaleko Klagenfurtu. Samochód, w którym podróżował zawodnik, zjechał w prawo, uderzył w betonową ścianę. Kilka godzin później 24-letni siatkarz zmarł w pobliskim szpitalu.
Polscy siatkarze, którzy na mistrzostwach świata 2006 w Japonii zdobyli srebrny medal, zadedykowali go Gołasiowi. Na podium weszli w koszulkach z numerem 16, tym samym, z którym grał tragicznie zmarły środkowy.
Hubert Jerzy Wagner zm. 13 marca 2002 r.
To dzięki niemu, w latach 70-tych, sport, wcześniej dorównujący popularnością w Polsce rozgrywkom ping-ponga, zaczął budzić zainteresowanie narodu podobne do tego, jakim cieszyli się piłkarze prowadzeni przez Kazimierza Górskiego.
Zginął w wypadku samochodowym w Warszawie przy ul. Wspólnej 13 marca 2002 roku. Około godziny 11 stracił panowanie nad samochodem i uderzył w inne pojazdy. Przyczyną był zawał serca. Zmarł pomimo szybko udzielonej pomocy medycznej.
Polskich siatkarzy doprowadził do złotego medalu ME 1975 (II miejsce), MŚ 1974 w Meksyku oraz IO 1976 w Montrealu i ME 1983 (II miejsce). Jako zawodnik z drużyną narodową stawał na podium ME 1967 (III miejsce).
W latach 1978-1979 prowadził kobiecą reprezentację Polski.
Jan Strzelczyk 65 lat, zm. 31.08.2007 r.
Był jednym z najwybitniejszych trenerów w historii polskiej siatkówki. Twórca zagrania "podwójnej krótkiej", które dało rzeszowskiej Resovii cztery tytuły mistrza Polski i sukcesy w europejskich pucharach. - Człowiek całym sercem oddany tej dyscyplinie sportu. O siatkówce można z nim było rozmawiać przez 24 godziny na dobę. Był niezwykle szlachetny i uczciwy - mówił o nim jeden z wychowanków, Wiesław Radomski.
Zdzisław Ambroziak 60 lat, zm. 23.01.2004 r.
Były siatkarz, dziennikarz oraz komentatorem sportowy. Swoją siatkarską karierę związał głównie z warszawskimi klubami: Orłem, Spójnią, AZS-em i Skry. W latach 1972-1984 występował w lidze włoskiej, gdzie jak uważało wielu, przecierał szlaki polskim siatkarzom.
Wiesław Gawłowski ur. 19.05.1950 - zm. 14.10.2000 r.
Zginął w wypadku samochodowym 14 listopada 2000 roku w Białobrzegach pod Płockiem na trasie ze Słupna do Białołęki. Swoją siatkarską karierę związał głównie z Płomieniem Milowice, z którym zdobył dwa tytuły mistrza Polski, dwa wicemistrzostwa i brązowy medal MP. Z tym klubem wywalczył także Puchar Europy Mistrzów Krajowych (1977/78) oraz zajął trzecią lokatę w sezonie 1978/79. Wyjątkowo imponująca jest jego lista międzynarodowych sukcesów. W biało-czerwonej koszulce z orłem na piersi rozegrał 366 spotkań, co jest absolutnym rekordem. Zdobył mistrzostwo świata, mistrzostwo olimpijskie i trzy srebrne medale mistrzostw Europy.
