Determinacja prezesa Unii Tarnów nie wystarczyła. Artur Czaja nie chciał być zawodnikiem oczekującym

Kamil Hynek 07 Lutego 2018, 20:00

WP SportoweFakty / Tomasz Madejski / Na zdjęciu: Artur Czaja przed Arturem Mroczką

• Artur Mroczka odżył dopiero w Tarnowie. Teraz przepowiadają mu najlepszy sezon w karierze

"Józek" przeniósł się stosunkowo niedaleko, bo do spadkowicza z PGE Ekstraligi - RKM-u ROW Rybnik. Cel przyświecający zespołowi ze śląska jest bliźniaczo podobny do tego jaki wychowanek Włókniarza Częstochowa napotkał ostatnio w Tarnowie. Błyskawiczny powrót ze swoim zespołem do najlepszej ligi świata.

W Rybniku powinien być pewny występu w każdym meczu. W Tarnowie, beniaminku PGEE mógłby być z tym przynajmniej na początku kłopot. Niewykluczone, że tutaj czekałaby go ciężka walka o skład. Choć trzeba przypomnieć, że u progu poprzednich rozgrywek Czai też przypisywano rolę rezerwowego, czekającego na potknięcie kolegi z zespołu. Tymczasem przez cały rok 2017 był pewnym punktem ekipy dowodzonej przez Pawła Barana.

- Zgadzam się, że rola zawodnika oczekującego nie jest wygodna dla samego zainteresowanego, ale już dla klubu to spory komfort. Odpukać, w razie kontuzji lub innych względów pojawia się alternatywa i jest szansa zastąpienia słabiej spisującego się ogniwa - tłumaczy Sady.

Czaja wyszedł z założenia, że po wielu latach nietrafionych wyborów nie może sobie pozwolić na ewentualny, kolejny stracony sezon, czy siedzenie w nieskończoność na ławce. Zdaje sobie zapewne sprawę, że jeśli chce coś jeszcze wycisnąć ze swojej kariery to musi coraz częściej minimalizować ryzyko i dogłębnie analizować swoje wybory.