Żużel. W cyklu Grand Prix dokonano właśnie siódmej zmiany zasad punktacji. Czy najbardziej kontrowersyjnej?

Tomasz Janiszewski 04 Listopada 2019, 10:00

WP SportoweFakty / Jarosław Pabijan / Na zdjęciu: Emil Sajfutdinow kontra Bartosz Zmarzlik

• Żużel. Piotr Świderski o zmianach zasad kwalifikacji do GP. "Awans mistrza świata juniorów i mniej dzikich kart"

CZYTAJ WIĘCEJ: Oficjalnie: znamy kalendarz cyklu Grand Prix 2020. Wielki debiut Rosji!

Pierwsza zmiana - 1996 rok

Druga zmiana - 1998 rok Rzecz jasna wymuszona powiększeniem uczestników turnieju z 18 do aż 24 i wprowadzeniem systemu "nokautowego", który dla najsłabszych był bezlitosny. Dwa nieudane wyścigi i można było wybrać się pod szybki prysznic, przebrać w cywilne ciuchy, zasiąść na trybunach, zacząć jeść popcorn, popić go coca-colą i oglądać rywali w roli kibica. Nie zmieniły się punkty dla finalistów i za triumf dalej nagradzano bonifikatą w wysokości 25 "oczek". Trzeba przyznać, że przy takiej, a nie innej formule zawodów zasady nie budziły większych uwag.

Trzecia zmiana - 2002 rok Kosmetyczna. Do sezonu 2004 włącznie turnieje światowej elity wciąż liczyły 24 uczestników i wciąż z eliminatorami. W 2002 doszło do zmian w tabeli biegowej (już nie 24 a 25 gonitw), dokładając po wyścigu na przetarcie dla rozstawionej ósemki i likwidując tzw. finał pocieszenia dla tych, którzy odpadli w półfinale. To wymusiło modyfikację w punktacji właśnie dla tych z miejsc 5-8. Ci, którzy zajęli w półfinale trzecie miejsce, dostawali ich 13, a ci, którzy zajęli czwarte, otrzymywali ich 11. Reszta pozostała bez zmian.

Czwarta zmiana - 2005 rok Dochodzimy do momentu, w którym zmieniła się formuła zawodów obowiązująca do dziś i przy tym bez żadnych większych zmian (małą była ta przy obsadzaniu półfinałów na podstawie miejsc zajmowanych po rundzie zasadniczej). Modyfikacjom ulegały za to kwestie punktacji. W ówczesnym sezonie obyło się bez zmian dla najlepszej czwórki, z kolei wszyscy pozostali, którzy odpadli wcześniej, zapisywali na swoich kontach punkty, które wywalczyli wcześniej. Tyle tylko, że ci, którzy w półfinale zajmowali trzecią pozycję, nie dostawali punktu.

CZYTAJ WIĘCEJ: Zmiany w Grand Prix. Greg Hancock ma swój pomysł na mistrzostwa

Piąta zmiana - 2007 rok

Szósta zmiana - 2013 rok Nie brakowało głosów, że do bólu sprawiedliwa, choć podważająca wagę wyścigu finałowego, który ma być przecież swoistą wisienką na torcie całej imprezy. Podważająca dlatego, że w finale jak w każdym innym biegu można było podnieść z toru "zwykłe" punkty. Nie było stałych stawek ani handicapów. System miał na celu podkreślać wagę każdego wyjazdu na tor w ciągu całego sezonu, bowiem każdy liczył się do ogólnej klasyfikacji. Minusem nadal (takie sytuacje miały miejsce już od 2007 roku) było to, że niekiedy końcowa kolejność nie wyglądała na klasyczną, tzn. dla przykładu zawodnik z drugiego czy trzeciego stopnia podium miał w dorobku więcej punktów niż ten z pierwszego, który był zwycięzcą turnieju i zarabiał najwięcej pieniędzy.

Siódma zmiana - 2020 rok Czy siódemka okaże się w istocie szczęśliwa? Na razie nie brakuje głosów krytyki co do pomysłu, jaki został przeforsowany przez światowe władze. Kończy się bowiem okres, w którym do klasyfikacji liczone były punkty zdobyte w kolejnych biegach. Wprowadzono stałe za zajęte miejsca i powrócono do przywiązania szczególnej wagi co do biegu finałowego. Uwagę organizatorom zwrócił Darcy Ward, który nie zgadza się z przyjętym systemem, podając za przykład, że ktoś może dostać się do decydującej gonitwy bez żadnej wygranej przez cały wieczór, tam pierwszy raz zwyciężyć i w nagrodę wracać do domu z pełną pulą.

ZOBACZ WIDEO Mistrz świata zdradził, ile wydaje na sprzęt. Suma przyprawia o zawrót głowy