Żużel. Bił się o medal z Tonym Rickardssonem, jest żywą legendą Wybrzeża Gdańsk. Jarosław Olszewski kończy 52 lata

Michał Gałęzewski 27 Stycznia 2021, 08:00

WP SportoweFakty / Jarek Pabijan / Na zdjęciu: Jarosław Olszewski w kasku czerwonym

• Żużel. Był idolem gdańskich kibiców. Jego kariera mogła się rozwinąć dużo mocniej

Jego rola stopniowo rosła. Już w 1989 roku jako 20-latek miał w najwyższej klasie rozgrywkowej średnią 2,110. Niewielu zawodników tak dużo osiągnęło w tym wieku. Stał się prawdziwym liderem gdańskiego klubu. Jako junior, w 1990 roku był już w Wybrzeżu liderem z prawdziwego zdarzenia. Był też bliski wielkiego sukcesu na arenie międzynarodowej. Wiemy, że obecnie medale Polaków w IMŚJ nie są czymś nadzwyczajnym, w tych czasach był to jednak kosmos. Do 1995 roku jako jedyny srebrny medal zdobył Piotr Świst, a Olszewski wystąpił w finale w Lwowie.

O krok od Tony’ego Rickardssona

Mistrzostwo wówczas zdobył Chris Louis, a srebrny medal reprezentujący ZSRR Estończyk Rene Aas. O brązowy medal rozegrano bieg dodatkowy, w którym wystąpili Jarosław Olszewski i Tony Rickardsson. Polak przegrał, brąz zdobył Szwed, który wkrótce był dominatorem żużla na świecie, przez wielu uważanym za najlepszego w historii. - Ten dzień pamiętam jak dziś. Trenerem kadry był pan Koselski i nawet mam od kolegi z Rosji wideo z tych zawodów. Prowadziłem bieg dodatkowy z Tonym Rickardssonem. Mogłem być trzeci, a czwarte miejsce jest najgorsze. Po biegu zamknąłem się w boksie i powiedziałem, że wszyscy mają wyjść i zacząłem płakać w samotności. Dla mnie to była porażka, bo w zawodach mogłem być nawet drugi, gdyby nie mój powtórzony w fazie zasadniczej bieg, w którym prowadziłem - wspomina po latach Olszewski.

W lidze najlepszym jego sezonem był rok 1993, kiedy osiągnął średnią biegową 2,707 i był przy tym dopiero trzecim najskuteczniejszym zawodnikiem Wybrzeża, które awansowało do najwyższej klasy rozgrywkowej. W drużynie byli wówczas m.in. Marvyn Cox i Steve Schofield. - Wtedy to były zupełnie inne czasy. Do Wybrzeża przyszli Cox, Davis oraz mój wielki przyjaciel Schofield. I jak zagraniczny zawodnik przychodził, za nim przychodzili sponsorzy. Nigdy nikt nie wspierał wychowanków, którzy zdobywali przez całe życie punkty dla GKS-u. Mimo wszystko udało się coś dla tego klubu zrobić - zauważył drugi najskuteczniejszy zawodnik w historii Wybrzeża, który zdobył dla tego klubu 1 743 punkty.

Pilski epizod okraszony medalami

Czas Jarosława Olszewskiego w Wybrzeżu Gdańsk minął. W 1996 roku odszedł do Polonii Piła. - Ja nigdy nie chciałem odchodzić z gdańskiego klubu, tylko pan Rusik, ówczesny komendant policji w Gdańsku, sprzedał mnie do Polonii Piła za krocie w 1996 roku. Poznałem tam jednak wspaniałych ludzi, również Hansa Nielsena - zaczął Olszewski.

- Pamiętam mecz w Pile w 1995 roku, gdy przyjechałem tam z Wybrzeżem. Przegraliśmy 38:52, a ja zdobyłem 16 punktów i pokonałem Hansa jadąc z czwartego pola po tym, jak mnie wypchnął na zewnętrzną. Gdy dołączyłem do Polonii, od razu mi przypomniał to spotkanie. Z pilskim zespołem dwa razy zdobyłem wicemistrzostwo Polski - przypomniał.

Schyłek kariery

Z biegiem czasu jednak Jarosław Olszewski zdobywał mniej punktów. Pod koniec kariery jeździł jeszcze w barwach Śląska Świętochłowice, TŻ-u Noban Opole i na koniec wrócił do Piły, notując coraz słabsze średnie biegowe. Jeszcze kilka lat wcześniej jeździł na poziomie Tony'ego Rickardssona i Tomasza Golloba, z którym zdobył w Wybrzeżu złoty medal MMPPK.

Jak wiemy, kariery tych zawodników potoczyły się zupełnie inaczej. Dlaczego? - Nie było wtedy sponsorów, a ja musiałem być księgowym, menedżerem i zawodnikiem naraz. Brakowało funduszy na sprzęt, to były zupełnie inne czasy. Teraz są inne i ja się z tego cieszę, niech biorą jak najwięcej pieniędzy - przyznał.

Etap trenerski za oceanem

Na zdjęciu: Jarosław Olszewski

Trener gdańskiej młodzieży

Po zakończeniu kariery, Jarosław Olszewski został trenerem młodzieży w Gdańsku. - Jak ktokolwiek do mnie przyjdzie, to zawsze mu pomogę. Ja praktycznie nie miałem żadnego wsparcia od prawie nikogo, jedynie od Zenona Plecha. Byliśmy przyjaciółmi do ostatnich dni jego życia. Niedługo przed jego śmiercią był u mnie w domu i rozmawialiśmy o gdańskim żużlu. Nie ukrywam, że nie po drodze mi z panem Zdunkiem po tym, jak byłem wcześniej w gdańskim klubie - stwierdził.

Czy były idol gdańskich trybun wróci jeszcze do żużla? - Nadal chciałbym pracować z dziećmi, bo one są grzeczne i miłe - słuchają tego, co mówię. Do dorosłego żużla mnie nie ciągnie. Wcześniej pracowali ze mną Pieszczek, Kossakowski czy Beśko i robili to, co im mówiłem. Gdy upadali, zawsze im powtarzałem że gdybym wiedział że tak się skończy, to położyłbym im materac. Teraz do żużla wraca Bartek Tyburski i zobaczymy jak sobie poradzi - podsumował Jarosław Olszewski.

Czytaj także: 
Nieodżałowany wojownik z Czech
Był bohaterem najdroższego transferu, MŚ nie został

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>