Larry Bird - z piekła do raju cz. II
Brak kwalifikacji licealnego teamu Birda do turnieju stanowego miał wpływ na to, że młody koszykarz musiał się pogodzić z tym, iż wiele wyróżnień indywidualnych go ominie. To najważniejsze także - tytuł Mr. Basketball, przyznawany najlepszemu zawodnikowi na poziomie szkół średnich. Znane persony w świecie koszykówki nie miały jednak wątpliwości, że w liceum Springs Valley wyrósł zawodnik, który może zrobić wielką karierę co najmniej na szczeblu uczelnianym. Na kilku spotkaniach we French Lick pojawił się słynny coach teamu Indiana University - Bobby Knight. - Jest dobrym strzelcem i posiada odpowiednie umiejętności ofensywne. To najlepsza para rąk, jaką widziałem na przestrzeni całego roku – komplementował Birda. Chłopakowi z West Baden schlebiała możliwość pójścia na uniwersytet gwarantujący możliwość sportowego rozwoju, lecz w rzeczywistości... nie miał on ochoty kontynuować nauki. Chciał iść do normalnej pracy i zarabiać pieniądze, żeby jego matka nie musiała całymi dniami harować.
Rodzice szybko jednak wyperswadowali synowi, że powinien dalej się uczyć i rozwijać swój sportowy talent. Obok oferty słynnego Indiana University, na stole leżała również propozycja z mniejszej uczelni - Indiana State University oraz zaproszenie z legendarnego Kentucky. Matka przekonywała Larry'ego do wyboru pierwszej opcji, ojciec nalegał na drugą. Z trzecią wiąże się natomiast dość zabawna historia. Bird nie był chętny do rozmów z Kentucky, więc tamtejszy trener, Denny Crum, odwiedzając go wyszedł z propozycją pojedynku w H.O.R.S.E. - Jeśli wygram, przyjedziesz chociaż obejrzeć uczelnię – zaproponował. - Jeżeli natomiast wygrasz ty, dam ci spokój. To był chyba najgłupszy zakład w życiu Cruma, który już po pięciu rzutach musiał wracać do domu.
Larry w końcu zdecydował się grać dla Indiana University. Bob Knight był bardzo zdeterminowany, żeby pozyskać chłopaka z West Baden i widział wiele jego atutów, których inni zdawali się nie dostrzegać. - On jest zbyt wolny - komentował Joe B. Hall z Kentucky. - Bird jest wyjątkowym zawodnikiem, jednym z najlepszych - odpowiedział Knight. Coach był pod wrażeniem tego jak wychowanek liceum Springs Valley chwyta piłkę. Jego umiejętności w tej dziedzinie porównywał do kunsztu legendarnego baseballisty Cincinnati Reds – Johnny'ego Bencha.
Bird w swoich rodzinnych stronach już jako nastolatek traktowany był niczym bohater. Gdy zespół gwiazd stanu Indiana mierzył się w Louisville z ekipą tamtejszego uniwersytetu Kentucky, kibice z French Lick i okolic wybrali się na to spotkanie autobusem ozdobionym w hasła na cześć Larry'ego. W hali fani również o nim nie zapomnieli i non-stop zagrzewali go do boju. Entuzjastycznie do młodzieńca nie był jednak nastawiony trener Kirby Overman. Chłopak na początku spotkania rzucił 6 "oczek", po czym coach zdjął go z parkietu. Gdy czwarta kwarta dobiegała końca, nagle zdecydował, że Bird ma wrócić na boisko. Tymczasem on ani myślał go słuchać i odmówił. - Jeśli trener nie chciał widzieć mnie w grze niemal przez całe spotkanie, to dlaczego nagle miałem grać w samej końcówce? - wyznał matce. Po latach dodał: - Wiem, że postąpiłem źle, ale byłem młody. Poza tym, gdybym mógł cofnąć czas, to pewnie zachowałbym się dokładnie tak samo, bo wiem jak się wtedy czułem. Siedziałem tam i wydawało mi się, że wszyscy o mnie zapomnieli.
fot. Steve Lipofsky - Basketballphoto.com
Koniec części drugiej. Kolejna już w najbliższy piątek.
Specjalne podziękowania dla Steve'a Lipofsky'ego, oficjalnego fotografa Boston Celtics w latach 1981-2003 oraz twórcy serwisu Basketballphoto.com, za udostępnienie zdjęć wykorzystanych w artykule.
Bibliografia: Sports Illustrated, Mark Shaw – Larry Legend, Larry Bird – Drive: The story of my life.
Poprzednie części:
Larry Bird - z piekła do raju cz. I
arik
Zgłoś komentarz
Byczek93
Zgłoś komentarz
Damian Majchrowski
Zgłoś komentarz
ziemo86
Zgłoś komentarz
Rajon22
Zgłoś komentarz
łakatanka
Zgłoś komentarz
MaciasAnwil
Zgłoś komentarz
