Sport za kolczastym drutem. Piłka, boks, lekka atletyka w obozach koncentracyjnych

Marek Bobakowski 08 Maja 2015, 08:33

Przez wiele miesięcy chodził na spotkania z komendantem obozu i przekonywał go do swojego pomysłu. Nie było łatwo. Niemcy bali się rozmachu tych zawodów. Nie wiedzieli, czy będą w stanie zapanować nad igrzyskami. Co innego było pozwolić na mecz piłki nożnej, a co innego wydać zgodę na kilkunastodniowe zawody, którymi żyli wszyscy osadzeni. W końcu się udało. Co ciekawe, Niemcy wykreślili z listy dyscyplin skok o tyczce i łucznictwo. Obawiali się, że przyrządy używane w tych sportach mogą posłużyć do innych celów. Np. ucieczki.

Igrzyska zostały przeprowadzone sprawnie, zwycięzcy otrzymali drewniane medale, były nawet wywiady, bowiem z okazji tego wydarzenia Niemcy pozwolili wydać okolicznościową gazetkę. Nie zabrakło także prawdziwej flagi olimpijskiej wciągniętej na maszt. Trudno było o światowe wyniki, skoro racja żywieniowa uczestników zostałaby dzisiaj zaliczona jako głodowa. Mimo to osadzeni przynajmniej na kilkanaście dni zapomnieli o niewoli.

Bił za tysiące zamordowanych

W Mauthausen popłoch siał niemiecki kapo o nazwisku Palzer. Był pięściarzem kategorii średniej i miał tytuł niepokonanego. Wygrywał ze wszystkimi więźniami, którzy odważyli się stanąć z nim w ringu. Aż trafił na Polaka.W obozach niezwykle popularny był również boks. Niemieccy oprawcy często wyłapywali wśród więźniów byłych pięściarzy, przenosili ich w inne miejsce obozu, lepiej odżywiali, a w sobotni wieczór organizowali walki. Sami byli obserwatorami, kibicami, często zakładali się o duże pieniądze. - Boks był dla nich rozrywką od obozowej monotonii. Ring ustawiony w kantynie, wokół sporo dymu papierosowego, alkoholu. Bawili się na całego. Kosztem tych biednych sportowców - wspominał Salomo Arouch, chyba najbardziej znany pięściarz-więzień z obozu w Oświęcimiu.

W sumie wygrał 208 walk. Został nawet przeniesiony na stanowisko urzędnicze, aby mógł otrzymywać lepsze racje żywieniowe. Niemcy dbali o swój diament, który dostarczał im rozrywkę.

Podobna historia spotkała Edwarda Rinke, który tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej należał do ścisłej, polskiej czołówki wagi koguciej. Aresztowany, został wywieziony do więzienia w Szczecinie, a potem po długiej tułaczce trafił do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Obozu, w którym zginęło ponad 100 tysięcy ludzi!

W Mauthausen popłoch siał niemiecki kapo o nazwisku Palzer. Był pięściarzem kategorii średniej i miał tytuł niepokonanego. Wygrywał ze wszystkimi więźniami, którzy odważyli się stanąć z nim w ringu. Aż trafił na Polaka. Rinke otrzymał trzy tygodnie na przygotowania, został przeniesiony do lżejszych prac, otrzymał nawet lepsze jedzenie. To jednak nie wszystko. - Moi współwięźniowie oddawali mi swoje głodowe racje żywieniowe, abym tylko nabrał masy - wspominał w rozmowie z dziennikarzem "Dziennika Wieczornego", Rinke. - Przecież Palzer ważył dobre kilkanaście, jak nie więcej, kilogramów więcej ode mnie.

Pierwsza walka zakończyła się niesprawiedliwym remisem. Niesprawiedliwym, bo niemiecki sędzia nie dopuścił do tego, aby Rinke mógł znokautować kapo. W pewnym momencie przerwał pojedynek. Tak po prostu. Dwa tygodnie później doszło do rewanżu. Rinke, znając już styl boksowania Niemca, pokonał go bez problemów. - Biłem go za siebie, za innych, za tysiące zamordowanych w tym piekle - opowiadał polski pięściarz.

To nie koniec historii. Palzer pałał żądzą wygranej, która automatycznie skazałaby Polaka na śmierć. Doszło więc do pojedynku nr 3. Sześć rund prawdziwej wojny, obaj wytrzymali, choć po ostatnim gongu byli wykończeni, słaniali się na nogach, nie mogli złapać oddechu. Lepszy był Rinke, który kilka razy posłał rywala na deski. Jakież było zdziwienie, gdy sędzia ogłosił zwycięstwo Niemca. Esesmani zaczęli wiwatować. W tym momencie wstał komendant obozu - Franz Ziereis - i wrzasnął: "Durnie! Przecież wygrał Polak". Werdykt został natychmiast zmieniony, a sędzia prowadzący walkę zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Wygrał 208 walk, tak uratował się z Auschwitz. Niezwykła historia boksera

Pomóż nam ulepszać nasze serwisy - odpowiedz na kilka pytań.