Niewykorzystane szanse, dwa medale - występy biało-czerwonych w historii mistrzostw świata

Olga Krzysztofik 14 Sierpnia 2014, 17:06

Wraz z ogromnym sukcesem przyszły równie wielkie nadzieje, a te w roku 1978 zgasły w drugiej rundzie mistrzostw. Niespodziewana porażka z Koreą Południową, a następnie z Japonią pozbawiła Polaków złudzeń o umacnianiu swojej pozycji wśród światowych potęg. W walce o miejsca 5-8 biało-czerwoni wychodzili na boisko zrezygnowani, za co spłynęła na nich fala krytyki. Po zmianie trenera - Jerzego Welcza zastąpił Aleksander Skiba - nasi reprezentanci dobrze rozpoczęli turniej w roku 1982, ale zakończyli go słabo i uplasowali się na szóstym miejscu.

Rok 1986 był rokiem nadziei dla polskich siatkarzy, których prowadził najlepszy zawodnik mistrzostw świata z 1974 roku, Stanisław Gościniak. Nadzieja na dobry wynik nie została poparta postawą na boisku i Polacy zakończyli zmagania na dziewiątym miejscu. Był to początek kryzysu naszej reprezentacji, zarówno w roku 1990, jak i 1994, biało-czerwoni nie byli bowiem w stanie przebrnąć eliminacji do mistrzostw świata. Udało im się wreszcie w roku 1998, ale ich gra po dwunastu latach przerwy była bardzo słaba, zwieńczona została najgorszym miejscem w historii występów Polaków w mistrzostwach świata. Podopieczni Ireneusza Mazura rozegrali zaledwie trzy spotkania i wrócili do domu, zajmując miejsca 17-18.

W pierwszej fazie czempionatu w roku 2002 Polacy zaskoczyli siatkarski świat, ich postawa pozwoliła na pokonanie obrońców tytułu, czyli Włochów! Biało-czerwoni radzili sobie bardzo dobrze i byli określani mianem kandydatów do medalu. Nieszczęście zaczęło się od porażki z Rosjanami w drugiej fazie mistrzostw, a skończyło się na zajęciu miejsc 9-12.

Przywrócona (i utracona) nadzieja

Rok 2006 przyniósł drugi największy sukces polskiej reprezentacji w mistrzostwach świata, czyli srebrny medal zdobyty w Japonii w dramatycznych okolicznościach. Po raz kolejny Polacy przystępowali do walki z nadzieją. Podopieczni Raula Lozano pierwszą fazę przeszli niczym burza, nie dając rywalom najmniejszych szans. Schody zaczęły się w drugiej rundzie, w niej Polacy rozegrali pamiętne spotkanie z Rosjanami, które z pewnością nie było dla ludzi o słabych nerwach. Aby móc walczyć o medale, nasi reprezentanci musieli wygrać. Pierwsze dwa sety padły łupem Rosjan, wtedy na boisku pojawili się Grzegorz Szymański i Piotr Gruszka, odmieniając losy meczu w fenomenalnym stylu!

W półfinale Bułgarzy przegrali z rozpędzonymi Polakami 1:3. Naszych uskrzydlonych reprezentantów czekało wyzwanie, w finale zmierzyli się bowiem z wielką Brazylią. Ostatnie starcie nie ułożyło się po myśli biało-czerwonych i ze złota cieszyli się bardziej doświadczeni Canarinhos. Jednak wywalczenie przez drużynę Raula Lozano wicemistrzostwa świata było wielkim sukcesem i dawało wiarę w odbudowanie potęgi naszej reprezentacji.

Tak się jednak nie stało... W roku 2010 Polacy niemal powtórzyli swój najgorszy wynik, zajmując miejsca 13-18. O ile w pierwszej fazie odnieśli trzy zwycięstwa i awansowali do kolejnej rundy z pierwszego miejsca, o tyle w drugiej nie wygrali nawet jednego seta. Tym samym polska siatkówka ponownie zrobiła krok w tył w swoim rozwoju.

Niemal każdemu występowi naszej reprezentacji w mistrzostwach świata towarzyszyła nadzieja na osiągnięcie dobrego wyniku. Jednak nie zawsze te nadzieje były poparte sportowymi argumentami. Nie raz Polacy zaskakiwali siatkarski świat swoją grą czy zwycięstwami z wielkimi faworytami. Przygotowaniom do mistrzostw świata 2014 biało-czerwonym również towarzyszy nadzieja. Czy tym razem ta nadzieja zostanie przekuta w sukces?

*Autor posiłkował się publikacją autorstwa Krzysztofa Mecnera "Historia Siatkówki - Mistrzostwa Świata" (Kompleksowa Usługa Wydawnicza "BENIGIER-MEDIA", Katowice, styczeń 2007)

Pomóż nam ulepszać nasze serwisy - odpowiedz na kilka pytań.