Ryan Sullivan - czempion bez korony

Mateusz Makuch 13 Lutego 2016, 12:30

Sullivan po pierwszym sezonie spędzonym w Częstochowie stał się drapieżny jak lew widniejący w herbie Włókniarza. Dla niego było nieistotne, czy występuje na torze przy ul. Olsztyńskiej, czy na wyjeździe. Dla rywali nie miał litości i raz za razem dopisywał przy swoim nazwisku 3 punkty za zwycięstwa. Nie był też samolubem. W pewnym momencie z Grzegorzem Walaskiem stworzył parę idealną, która rozumiała się bez słów. Zresztą jeździli wspólnie też w Kaparnie Goeteborg. - Jeśli tylko miał możliwość, to starał się pomagać kolegom z drużyny. Zawsze był skupiony na tym, by swoją robotę wykonać tak dobrze, jak tylko się da - powiedział Jarosław Dymek.

Ukoronowaniem pobytu w Częstochowie był złoty medal Drużynowych Mistrzostw Polski w 2003 roku. W finale Włókniarz z Sullivanem na czele pokonał… Apatora Adrianę Toruń.

Indywidualnie też wszystko zmierzało w dobrym kierunku. Niestety, w 2002 roku, choć Ryan Sullivan zdobył swój pierwszy (i jak się później okazało jedyny) medal IMŚ, zaliczył groźny upadek, który zdaniem Mariana Maślanki miał wpływ na jego dalsze poczynania.

- Myślę, że indywidualnie on dopiero dochodził do wielkiego poziomu - uważa honorowy prezes Włókniarza Częstochowa. - Ten brązowy medal to był taki wstęp. Sądzę, że byłyby kolejne sukcesy, gdyby może niewyglądająca poważnie, ale bardzo niebezpieczna kraksa, gdy na prostej podczas Grand Prix w Chorzowie miał upadek. Pozostali zawodnicy ledwo go minęli. Połamał wówczas obojczyk i chyba tam coś się zacięło. Tak mi się wydaje, że później coś się w nim zablokowało, jeśli chodzi o turnieje Grand Prix - stwierdził Maślanka.

Co ciekawe, Sullivan nie miał problemów ze zdobywaniem punktów we Włókniarzu, Peterborough Panthers, czy Kaparnie Goeteborg. W cyklu wyłaniającym najlepszego rajdera na świecie zaczęły się schody. Gdzie leżał problem według Maślanki? - W psychice - stawia tezę.

Sullivan na najwyższym stopniu podium Grand Prix Szwecji (Avesta, 2003 rok). Obok niego stoją Lukas Dryml (z lewej) i Leigh Adams. (fot. Jens Ohlsson/PAP/EPA)

Ostatecznie Ryan Sullivan w swoim dorobku posiada tylko ten jeden medal IMŚ z 2002 roku. Trzy lata później doszło do sytuacji, kiedy to, pisząc kolokwialnie, woził w Grand Prix ogony i pożegnał się z rywalizacją o mistrzostwo świata. Natomiast w lidze, a jakże, jego pozycja była niezachwiana. Spisywał się wybornie. Tak jak w meczu Włókniarza w Lesznie, gdy zdobył komplet punktów, dzięki czemu Lwy wygrały 46:44. Zresztą później w swej karierze niejednokrotnie przesądzał o jeszcze ważniejszych rozstrzygnięciach. Chociażby w 2012 roku wyszarpał dla torunian brązowy medal DMP przy Wrocławskiej 69 w Zielonej Górze.