Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. VIII - ost.
- Życie trochę się zmienia po wywalczeniu mistrzostwa NBA - mówi "The Glide". - Profesjonaliści zawsze są doceniani, ale czempioni znajdują się w oku cyklonu.
Ziemowit Ochapski
W kampanii 1994/95 Rockets bronili tytułu, lecz osiągane przez nich wyniki w regular season nie napawały optymizmem. Obok Drexlera w pierwszej piątce Rakiet regularnie pojawiały się takie postaci jak Hakeem Olajuwon, Robert Horry, Kenny Smith czy Vernon Maxwell, ale połączenie ich mocy wystarczyło jedynie do wypracowania bilansu 47-35, dającego zaledwie szóstą lokatę w Konferencji Zachodniej. "Szybowiec" łącznie z meczami zagranymi w barwach Trail Blazers zdobywał średnio 21,8 punktu, dokładając do tego 6,3 zbiórki, 4,8 asysty oraz 1,8 przechwytu. Idealnie wkomponował się w ekipę prowadzoną przez Rudy'ego Tomjanovicha. - On był wielkim trenerem, przyjacielem zawodników - "The Glide" komplementuje ówczesnego coacha Rakiet. - Pierwszego dnia powiedział mi: "Clyde, chcemy, żeby ta maszyna działała. Jeśli będziesz czegoś potrzebował, to po prostu daj mi znać". Wracając do Teksasu, były zawodnik Houston Cougars poczuł się jak nowo narodzony. Jego statystyki poza skutecznością z pola nie uległy jakiejś znacznej zmianie in plus, ale Drexler jeszcze w lutym nie otrzymał powołania do reprezentacji Zachodu na Mecz Gwiazd, a po zakończeniu kampanii zasadniczej mógł się cieszyć z obecności w trzeciej piątce ligi, co jest znaczącym wyróżnieniem. - Przed sfinalizowaniem wymiany musieliśmy poważnie się nad wszystkim zastanowić, bo przecież rozbijaliśmy zespół, który w poprzednich rozgrywkach wywalczył mistrzostwo - opowiada Rudy Tomjanovich. - Po długich rozważaniach doszliśmy do wniosku, że tylko jeden facet będzie pasował do tej układanki - Clyde Drexler. Wzięliśmy pod uwagę jego relację z Hakeemem oraz przywiązanie do miasta Houston.
W pierwszej rundzie play-off 1994/95 Rakiety zmierzyły się z wyżej notowanymi Utah Jazz, na czele których stał nieustraszony tercet John Stockton - Karl Malone - Jeff Hornacek. Ekipa z Houston zwyciężyła w serii 3-2, a spotkanie z 5 maja, wygrane przez Rockets 123:106, Clyde Drexler i Hakeem Olajuwon do dziś wspominają ze łzami w oczach. Duet z Teksasu totalnie zdominował parkiet. "The Glide" uzbierał 41 oczek, 9 zbiórek, 6 asyst i 1 przechwyt, a "The Dream" dołożył do tego 40 "oczek", 8 zebranych piłek, 3 kluczowe podania oraz 1 blok. - Zdobyliśmy wspólnie 81 punktów, czyli więcej niż niektóre drużyny w meczach play-off - mówi Clyde.
W półfinale Konferencji Zachodniej wcale nie było łatwiej. Rakiety trafiły na Phoenix Suns, gdzie pierwsze skrzypce grali Charles Barkley oraz Kevin Johnson. Po czterech meczach serii stan rywalizacji brzmiał 3-1 na korzyść Słońc. "The Glide" w potyczkach z teamem z Arizony musiał również zmagać się z frustracją spowodowaną kontrowersyjną decyzją sędziego Jake'a O'Donnella, który w meczu numer jeden już na początku drugiej kwarty usunął rzucającego obrońcę Rockets z parkietu za dwa domniemane przewinienia techniczne. Decyzje arbitra tak naprawdę były jednak jedynie konsekwencją osobistego zatargu pomiędzy nim a Drexlerem, za co sędzia został odsunięty od prowadzenia spotkań play-off 1994/95, a niedługo później był zmuszony zakończyć karierę. - To już zakrawało na oszustwo - wspomina "Szybowiec". - On próbował wpłynąć na wynik spotkania, a moja cierpliwość względem niego się skończyła. Gdyby nie Rudy i chłopaki, nie wiem co by się wydarzyło. Nigdy wcześniej nie byłem bardziej wkurzony. W piątym spotkaniu serii niedysponowany Drexler zaprezentował żenującą skuteczność 0/6 z gry, ale to nie powstrzymało jego kolegów przed odniesieniem zwycięstwa. Rakiety wygrały też kolejne starcie i o końcowym wyniku rywalizacji miała zadecydować potyczka numer siedem w Phoenix. Tam Clyde zagrał już na miarę swoich możliwości, notując 29 "oczek", 8 zbiórek, 4 asysty oraz 2 bloki. Losy spotkania ważyły się do końcowej syreny. Na 7,1 sekundy przed nią na tablicy widniał rezultat 110:110 i właśnie wtedy Mario Elie celnym rzutem za trzy punkty wyprowadził przyjezdnych na prowadzenie. Mecz zakończył się festiwalem rzutów wolnych, niecelną próbą rozpaczy Danny'ego Ainge'a z połowy boiska oraz triumfem Rockets 115:114 i 4-3 w całej serii. To był powrót z dalekiej podróży. - Ta celna próba za trzy była dla Suns niczym pocałunek śmierci - wspomina "The Glide". - Następnie na 3,5 sekundy przed końcem wykorzystałem dwa rzuty wolne, co dobiło przeciwnika i uczyniło z Rakiet piąty team w historii NBA, który odbił się od dna przy stanie 1-3. W finale konferencji podopieczni Rudy'ego Tomjanovicha odprawili z kwitkiem "jedynkę" Zachodu - San Antonio Spurs, którzy pod względem kadrowym prezentowali się naprawdę imponująco. O sile Ostróg stanowili zawodnicy tacy jak David Robinson, Avery Johnson, Dennis Rodman, Sean Eliott oraz Vinny Del Negro. Zacięta rywalizacja skończyła się wynikiem 4-2 dla Rakiet, a rywalem ekipy z Houston w serii decydującej o zdobyciu trofeum im. Larr'ego O'Briena mieli być Orlando Magic, napędzani przez gwiazdy nowej generacji, czyli Shaquille'a O'Neala i "Penny'ego" Hardawaya. - Udało nam się przejść dalej po zwycięstwie 100:95 w meczu numer sześć - opowiada Drexler. - Hakeem rozegrał wtedy kolejne niesamowite zawody, zapisując na swoim koncie 39 punktów i 17 zebranych piłek. Ja uzbierałem 16 "oczek", 10 zbiórek oraz 7 asyst. Kluczowym zawodnikiem był jednak Robert, który rzucił 22 punkty, trafiając przy tym sześć "trójek".
fot. Steve Lipofsky
ziemo86
Zgłoś komentarz
Grzegorz Bronikowski
Zgłoś komentarz
łakatanka
Zgłoś komentarz
MaroNBA
Zgłoś komentarz
Grzegorz Talar
Zgłoś komentarz
Bubas
Zgłoś komentarz
