Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. VIII - ost.

Ziemowit Ochapski
Ziemowit Ochapski
Trofeum im. Larry'ego O'Briena za sezon 1994/95 pozostało jedynym w dorobku Clyde'a Drexlera, który w koszulce ekipy z Teksasu spędził jeszcze trzy kampanie, w tym dwie okraszone licznymi problemami ze zdrowiem. Przed rozgrywkami 1996/97 do Rakiet dołączył Charles Barkley, ale nawet i on nie pomógł teamowi Rudy'ego Tomjanovicha w jeszcze jednym awansie do finału. "The Glide" wciąż pozostawał graczem pierwszej piątki, ale urazy wpłynęły na jego statystyki, które w sezonie 1997/98 spadły do 18,4 punktu, 4,9 zbiórki, 5,5 asysty oraz 1,8 przechwytu. W All-Star Game "Szybowiec" po raz ostatni zagrał w lutym 1996 roku, a dwanaście miesięcy później został wybrany do ekipy Zachodu, ale na skutek kontuzji nie był w stanie wybiec na parkiet. W marcu 1998 roku ogłosił, że przechodzi na sportową emeryturę i w nowym sezonie obejmie posadę głównego szkoleniowca na swojej byłej uczelni - University of Houston. - Będąc zawodnikiem nie myślałem zbyt wiele o karierze trenerskiej - mówi Drexler. - Pomysł ten oczywiście pojawiał się w mojej głowie, ale skupiałem się na grze. Gdy nadarzyła się okazja, spodobało mi się to i podjąłem wyzwanie. Nie wyobrażam sobie jednak pracy w innym miejscu niż University of Houston. Objęci przez "Szybowca" Houston Cougars pogrążeni byli w kryzysie, gdyż w poprzednich pięciu latach aż czterokrotnie kończyli rozgrywki na minusie. "The Glide" pod tym względem nie był w stanie pomóc drużynie, ale sprawił, że akademicka koszykówka w mieście odżyła. Średnia widzów w hali Hofheinz Pavilion wzrosła trzykrotnie, a zainteresowanie miejscami przy parkiecie było tak duże, że trzeba było zwiększyć ich ilość z 64 do 240. Każde z nich przynosiło rocznie tysiąc dolarów zysku. Po dwóch kampaniach Clyde Drexler musiał jednak spasować. - Byłem już wypalony, potrzebowałem urlopu - mówi. - Chciałem spędzać więcej czasu z żoną i dziećmi. Nie żałuję rezygnacji. Nie żałuję również tego, że podjąłem tę pracę. Jestem zadowolony z tego, co mogłem dać uniwersytetowi. "Szybowiec" powrócił jeszcze na ławkę trenerską w sezonie 2001/02, pełniąc funkcję asystenta głównego coacha Denver Nuggets, ale szybko uznał, że dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki.
Clyde Drexler to jeden z najwszechstronniejszych graczy w historii basketu. Oprócz niego tylko dwóch zawodników na parkietach ligi zawodowej uzbierało łącznie ponad 20 tysięcy punktów, 6 tysięcy zbiórek i 6 tysięcy asyst. Są nimi Oscar Robertson oraz John Havlicek. W 1996 roku został wybrany do grona pięćdziesięciu najwybitniejszych koszykarzy w dziejach NBA. Numer "22", z którym występował przez całą karierę, jest zastrzeżony przez University of Houston, Portland Trail Blazers i Houston Rockets. Wreszcie, 10 września 2004 roku podczas ceremonii w Springfield w stanie Massachusetts, "The Glide" został włączony do Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha. Jest człowiekiem spełnionym, a w baskecie zdobył wszystko co najcenniejsze, czyli mistrzostwo NBA oraz złoty medal olimpijski. - Gdy spoglądam na swoją karierę, najbardziej doceniam relacje, jakie miałem z fanami - twierdzi. - Zawsze trudno mi sobie wyobrazić, jak profesjonalny sportowiec mógłby nie dostrzegać tych ludzi, którzy go wspierają i składają się na jego pensję. Wkurzają mnie zawodnicy, którzy odmawiają kibicom przybicia piątki, autografu, zdjęcia czy choćby uśmiechu. Po prostu ich nie rozumiem. Fani zawsze byli dla mnie cudowni.

Gaynell urodziła Clyde'owi trójkę dzieci: synów Austina i Adama oraz córkę Elise. W pełni zaakceptowała również Ericę - dziecko Drexlera ze związku z kobietą, z którą wcześniej się spotykał. - Po ślubie największą zmianą było dla mnie porzucenie kariery prawniczej i przenosiny z Nowego Jorku do Oregonu - mówi Gaynell. - Musiałam zaczynać od podstaw, pozostając w cieniu męża. To był zupełnie inny rodzaj życia. Początkowo przyszła euforia, ale z biegiem czasu miałam poczucie, że gdzieś zatraciłam siebie. Na szczęście byli przy mnie przyjaciele, dzięki którym odzyskałam radość życia. Gdy zdecydowaliśmy się na powiększenie rodziny, stałam się matką w pełnym wymiarze czasu. Bardzo mi się to podobało. Nawet jeśli czasem było ciężko, to dzięki temu czuję się spełniona.

Żona Drexlera w pewnym momencie zdecydowała się na przejęcie obowiązków pani domu, ale wiedziała, że jej życie nie będzie tak wyglądać do samego końca. Gdy dzieci podrosły, wróciła do pracy zgodnej ze swoim wykształceniem. - Ludzie mają tendencje do negatywnego oceniania żon dobrze zarabiających sportowców - tłumaczy. - Mówią, że takie szukają tylko faceta, który się nimi zaopiekuje. To była jednak ostatnia rzecz, o której myślałam, gdy spotkałam Clyde'a. Pracowałam odkąd skończyłam 13 lat. Harowałam na dwa etaty, żeby zarobić na szkołę prawniczą. Zawsze odczuwałam silne pragnienie bycia niezależną.

Koszykówka to nie jedyny sport, który uwielbia "The Glide". Jako dziecko kochał grać w baseball i futbol amerykański, a obecnie nie wyobraża sobie dnia bez partyjki golfa. - To jedna z moich pasji - mówi. - W Houston jestem członkiem ekskluzywnego klubu, do którego należy m.in. George W. Bush. Gdy jestem w mieście, gram pięć razy w tygodniu. Należę również do klubu w Portlandzie, gdzie wciąż mam dom i spędzam większą część lata. "Szybowiec" zarobione podczas kariery w NBA pieniądze wydaje nie tylko na rozrywki. Zdecydował się zmodernizować rodzinną restaurację, która przekształciła się w ogromny kompleks z muzeum sportu, gdzie można dobrze zjeść, a przy okazji zobaczyć multum pamiątek i trofeów. - Clyde zarobił miliony, ale wciąż jest taki sam - mówi Debra, siostra Drexlera. - Pieniądze zmieniają ludzi. Niektórym zaczyna się wydawać, że są lepsi od innych. Gdy patrzę na niego i na to co zrobił ze swoim życiem, to chce mi się płakać ze wzruszenia. Niesamowite.

Legendy NBA różnie sobie radzą z zawieszeniem butów na kołku. Niektórzy, tak jak Charles Barkley, Magic Johnson czy Shaquille O'Neal, lgną do telewizyjnych kamer i zabierają głos w różnych tematach, bądź prowadzą swoje autorskie programy. Inni, tak jak np. Michael Jordan, usuwają się w cień, by cieszyć się życiem z dala od medialnego zgiełku. Clyde Drexler należy do tego drugiego grona. Oczywiście zdarza mu się gościnnie pojawić na srebrnym ekranie i warto choćby wspomnieć o jego udziale w amerykańskiej edycji "Tańca z Gwiazdami" w 2007 roku. "The Glide" jako fan muzyki klasycznej woli jednak spokojny żywot.
fot. Steve Lipofsky fot. Steve Lipofsky
Niestety wieloletnie małżeństwo Clyde'a i Gaynell skończyło się w 2011 roku. Nową wybranką "Szybowca" jest o 15 lat młodsza od niego trenerka personalna Tanya, którą poznał dzięki swojemu koledze, a zarazem byłemu asowi Atlanty Hawks - Dominque Wilkinsowi. - To bardzo miła kobieta, więc jestem podekscytowany - mówił "The Glide", gdy jego nowy związek wyszedł na jaw. - Powiedziałem jej, że jest na mnie skazana. Życie jest piękne. W kwietniu 2014 media obiegła wiadomość, że Clyde i Tanya wzięli sekretny ślub. Para nie skomentowała tych doniesień.

Koniec.

Specjalne podziękowania dla Steve'a Lipofsky'ego, oficjalnego fotografa Boston Celtics w latach 1981-2003 oraz twórcy serwisu Basketballphoto.com, za udostępnienie zdjęć wykorzystanych w artykule.

Bibliografia: Sports Illustrated, Clyde Drexler, Kerry Eggers - Clyde The Glide, portlandtribune.com, basketball-reference.com.

Poprzednie części:
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. I
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. II
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. III
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. IV
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. V
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. VI
Clyde Drexler - chłopak z dobrego domu cz. VII

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas!

PS. Już w przyszłym tygodniu zapraszam na pierwszą część nowego cyklu, którego bohaterem będzie Magic Johnson. Poza tym zachęcam do czytania mojej najnowszej serii, poświęconej mistrzowi kierownicy - Ayrtonowi Sennie.

Już uciekasz? Sprawdź jeszcze to:
×
Sport na ×