Reprezentant Artur Boruc - spektakularne wzloty i bolesne upadki

Maciej Kmita 10 Listopada 2017, 18:15

Lwów to nie Las Vegas

Po drugim bardzo udanym w jego wykonaniu mistrzowskim turnieju przyszedł czas próby. Artur Boruc, który swoje najlepsze mecze w drużynie narodowej rozegrał pod największą presją, zaczął staczać się po równi pochyłej. Zarówno pod względem sportowym, jak i dyscyplinarnym, a wpływ na to miały problemy w życiu osobistym.

• Dariusz Tuzimek: O tym, jak się narodził wielki Artur Boruc (felieton)

Lwów to nie Las Vegas, więc "to, co tam się zdarzyło, nie zostało tylko tam", a Boruc nie otrzymał powołania na wrześniowe mecze el. MŚ 2010 ze Słowenią (1:1) i San Marino (2:0), a krótko po tych spotkaniach Beenhakker osobiście udał się do Glasgow, by spotkać się z krnąbrnym bramkarzem, do którego miał słabość. Dudka i Majewski publicznie przeprosili selekcjonera i wyrazili skruchę. Tego samego Holender oczekiwał od Boruca, który publicznie słowa "przepraszam" nie wypowiedział, ale widocznie musiał zrobić to w prywatnej rozmowie z Beenhakkerem, bo na kolejne zgrupowanie zaproszenie już dostał.