Raport SportoweFakty.pl: Trenerzy ery Cupiała - 16 nazwisk, 25 zmian, 666 (!) gier. Kasperczak lepszy od Smudy

Maciej Kmita 19 Czerwca 2013, 06:00

Odwiecznym marzeniem Bogusława Cupiała i wszystkich kibiców Wisły Kraków jest awans do fazy grupowej Ligi Mistrzów. 23 sierpnia 2011 krakowianom zabrakło ledwie kilku minut, by sforsować bramy piłkarskiego raju. Drużyna Roberta Maaskanta w rewanżowym meczu ostatniej rundy eliminacji do Champions League nie potrafiła obronić zaliczki (1:0) z pierwszego meczu z APOEL-em Nikozja, przegrywając na Cyprze 1:3.

Równie blisko Ligi Mistrzów wiślacy byli wcześniej tylko raz. W sezonie 2005/2006 wygrali pierwsze domowe spotkanie z Panathinaikosem Ateny 3:1, by w rewanżu na Stadionie Olimpijskim w stolicy Grecji dać rywalom odrobić straty i przegrać po dogrywce 1:4.

8 mistrzostw Polski dało Wiśle 7 prób dostania się do Ligi Mistrzów. Pierwsza szansa w 1999 roku została zaprzepaszczona przez kibica, który w rozegranym rok wcześniej meczu Pucharu UEFA z AC Parma rzucił z trybun nożem w głowę Dino Baggio i Biała Gwiazda została na rok wykluczona z europejskich pucharów.

7 prób i wszystkie zakończone fiaskiem, ale przypomnieć trzeba, że w pierwszych latach na drodze Wisły stawały nie lada ekipy. Wisła Franciszka Smudy odpadła z eliminacji po zaciętych bojach z Barceloną (3:4 w Krakowie i 0:1 w Barcelonie), drużyna Kasperczaka najpierw nie sprostała Anderlechtowi, ale w kolejnym roku trafiła na galaktyczny Real Madryt z Zinedinem Zidanem, Ronaldo, Raulem , Luisem Figo i Davidem Beckhamem. Wisła Skorży najpierw trafiła na rodzącą się pod opieką Josepa Guardioli potęgę Dumy Katalonii, której uległa na Camp Nou 0:4, ale w rewanżu w Krakowie zdołała pokonać ją 1:0 po golu Clebera. Rok później nie było już tak spektakularnie, bo drogę do piłkarskiego i finansowego raju zastawiła przed Białą Gwiazdą estońska Levadia Tallin.