Zwycięstwo jak odzyskanie niepodległości. "Wyzwolicielskie" sukcesy polskich sportowców

Grzegorz Wojnarowski 11 Listopada 2017, 10:09

Zegarki zamiast aut - Polska 1976 r.

Polacy nigdy nie byli potęgą w hokeju na lodzie. Co innego Związek Radziecki - prawdziwy gigant tego sportu. Nasza drużyna zwykle zbierała od Sowietów tęgie lanie. Ale ten jeden jedyny raz udało się jej wygrać.

Przed meczem otwarcia rozgrywanych w Katowicach mistrzostw świata grupy A w 1976 roku nikt nie przypuszczał, że Biało-Czerwoni mogą skutecznie przeciwstawić się reprezentacji wielkiego brata. Nigdy wcześniej naszym hokeistom nie udało się pokonać ZSRR, dwa poprzednie spotkania z tą ekipą przegrali 1:15 i 1:16. We wszystkich dwudziestu pięciu starciach Polacy strzelili ZSRR 31 bramek, a stracili... 255.

Trener kadry Józef Kurek nawet nie myślał o nawiązaniu równorzędnej walki. Prosił zawodników, by starali się jak najdłużej utrzymać bezbramkowy remis. Cel był jasny - przegrać jak najniżej.

Polakom udało się przetrwać pierwsze dziesięć minut, a potem bramkę zdobył Mieczysław Jaskierski. Cztery minuty później Ryszard Nowiński podwyższył na 2:0. Kibice w "Spodku" przecierali oczy ze zdumienia, doping stawał się coraz głośniejszy i niósł naszych hokeistów.

Po drugiej tercji Biało-Czerwoni prowadzili 5:2. Po golu Wiesława Jobczyka na minutę i trzy sekundy przed końcem spotkania - 6:3. Szybka odpowiedź rywali nie miała już znaczenia. Zwycięstwo Polaków 6:4, ogromna sensacja i ogromna radość kibiców.

Władza ludowa była tak zachwycona triumfem hokeistów, że obiecała każdemu z nich po małym fiacie. Warunek był jeden - utrzymanie się w elicie. To niestety się nie udało. Bój z ZSRR kosztował Polaków mnóstwo sił, już dzień później przegrali z Czechosłowacją 0:12. W decydującym o pozostaniu w grupie A spotkaniu z RFN bramkę na 1:2 stracili 21 sekund przed końcem. Zamiast samochodów na otarcie łez dostali zegarki.