Warto ich obserwować. Nadzieje PlusLigi i Ligi Siatkówki Kobiet roku 2018
Michał Kaczmarczyk
2. Weronika Wołodko (ur. 1998, rozgrywająca, #VolleyWrocław)
Dwudziestolatka z Elbląga była już powoływana przez Jacka Nawrockiego do kadry narodowej, by zapoznawała się z klimatem towarzyszącym reprezentacji. Nie dziwimy się, bo Wołodko udowodniła, że umie walczyć o swoje i nie boi się rywalizacji. W swoim debiutanckim sezonie w ekstraklasie wygryzła z pierwszej szóstki Impela Valerie Nichol, zaś w obecnym nieraz zastępowała Natalię Gajewską i z powodzeniem kierowała grą #VolleyWrocław. Wrażenie robi jej awans w ligowym rankingu najskuteczniejszych rozgrywających (5. miejsce, 40 proc.). Jesteśmy bardzo ciekawi, jak rozwinie się kariera Wołodko i obserwujemy także jej koleżankę z drużyny, Aleksandrę Rasińską (153 pkt).
Polub Siatkówkę na Facebooku
inf. własna
Zgłoś błąd
Komentarze (1)
-
italianista Zgłoś komentarzgranicach ok. 2 metrów. Górecka w ataku przypomina trochę Herbots i ma podobne parametry. Szkoda, że Damaske w ogóle nie gra, bo w parze z Górecką Legionowo miałoby teraz zdecydowanie więcej punktów. W Wołodko nie wierzę. Z rozgrywających zdecydowanie większe nadzieje upatruję w Nowickiej i Grabce. Nowicka jest leworęczna, więc przez 3 ustawienia może atakować z drugiej piłki albo symulować atak i rozgrywać na pojedynczy blok, co zresztą już robi w swoim klubie. Szczepańska to siatkarka pierwszoligowa. Na poziom LSK jej forma ataku wystarczy, ale jak na atakującą jest bardzo niska. Pawłowska na libero 43% w przyjęciu przy 61% Stenzel. Z młodych przyjmujących jest jeszcze Bałuk. Wg mnie dziewczyna jest lepsza niż większość LSK grająca na jej pozycji z takimi wynalazkami jak Urban włącznie. Jest niższa o kilka centymetrów, ale jest lepsza we wszystkim - lepiej skacze, lepiej atakuje, lepiej zagrywa (z wyskoku), lepiej przyjmuje i broni piłki, których nawet libero by nie obroniły, jeśli trzeba byłoby dobiegać. Zresztą w biegu na 60 albo 100 metrów wątpię, żeby przegrała z jakąkolwiek polską siatkarką. Koordynacją ruchową i cechami wolicjonalnymi niszczy psychicznie rywalki z drugiej strony siatki, a gest radości po skutecznym ataku je paraliżuje. Na przyjęciu w reprezentacji jest wielka luka, bo poza Grajber nie wiadomo, kto zagra i kto w ogóle dostanie powołanie. Damaske raczej wypadła w perspektywie przyszłego sezonu reprezentacyjnego, a kto wie czy też Twardowska. Jeśli chodzi o atak, to z przyjmujących bryluje teraz A. Wójcik. Pozostają jeszcze Murek, Mucha no i Mędrzyk, która będzie stać w klaskaczu do końca sezonu. Powołanie dla Różańskiej byłoby nieporozumieniem, jeśli się nie poprawi. A jak będzie? Niewykluczone, że w parze z Grajber zagra znowu Smarzek tak jak w WGP 2017. Ewentualnie M. Łukasik albo Stysiak. Chociaż kto wie, co dzieje się teraz w głowie trenera.