Dwa strzały. Ostatnia część historii Kenny'ego Cartera

Ziemowit Ochapski 26 Lutego 2017, 11:15

Zaborczość jeźdźca Książąt w pewnym momencie przekroczyła wszelkie granice. Znajomi Pam twierdzą, że młoda kobieta stała się więźniem we własnym domu, ponieważ Kenny skutecznie tłumił wszelkie jej próby dodatkowej aktywności. W takich okolicznościach nietrudno o uwikłanie się w romans i takie też plotki krążyły po okolicy. - Rozmawiałem z nią i przyrzekła mi, że nie ma i nie było nikogo innego. Uwierzyłem jej i powiedziałem o tym jej mężowi, który chyba przyjął to w końcu do wiadomości - wspomina Bob Lund, ojciec Pam. To, co zdarzyło się niedługo później, podaje jednak w wątpliwość przekonanie Cartera o wierności żony.

Zobacz: Czternasty wyścig. Siódma część historii Kenny'ego Cartera

21 maja 1986 roku około godziny szesnastej Kenny zadzwonił do Pam, żeby ta oddała mu klucze do ich wspólnego domu. Bob kilka dni wcześniej zabrał z posiadłości Carterów strzelbę, ale i tak bał się puścić tam córkę samą. Zięć zapewnił go jednak, że na miejscu nikogo nie będzie, bo on środowy wieczór jak zwykle spędzi z bratem oraz dziadkami. Ostatecznie więc około wpół do siódmej Pam zameldowała się w posiadłości bez asysty ojca. Po otwarciu drzwi zamiast pustego domu ujrzała jednak swojego męża z nabitą, gotową do użycia strzelbą, którą trzy godziny wcześniej pożyczył od kolegi. Kobieta w panice zaczęła uciekać, ale potknęła się i została postrzelona w plecy. Strzał okazał się śmiertelny.

Zobacz: Para nie do pary. Ósma część historii Kenny'ego Cartera

Chwilę po zamordowaniu żony Kenny zadzwonił do swojego przyjaciela - Rona Oldhama. - Brzmiał na strasznie przygnębionego. Powiedział: "Zastrzeliłem Pam, a teraz zastrzelę siebie. Nic nie mów, bo teraz będzie o dzieciach. Mam sporo pieniędzy. Weź je i dopilnuj, żeby dzieciakom niczego nie brakowało". Dodał, że dzieci bawią się poza domem, i że zaraz odbierze sobie życie. "Więcej się nie usłyszymy. Żegnaj", zakończył - wspomina mężczyzna. Ron próbował oddzwonić do kumpla, ale ten nie podnosił słuchawki. Zamiast tego Kenny poszedł do sypialni na piętrze, przeładował strzelbę, usiadł na brzegu łóżka i oddał samobójczy strzał, który przeszył jego klatkę piersiową. Zaniepokojona hałasami, mieszkająca nieopodal Patricia Ellison, podniosła alarm. Po chwili na miejsce zbrodni dotarł Bob Lund z synem, a następnie przyjechała policja. Nic jednak nie dało się już zrobić, gdyż Pam i Kenny Carterowie byli martwi.

Zobacz: Znów piąty. Dziewiąta część historii Kenny'ego Cartera

Przy żużlowcu znaleziono list. - Chcę, żeby Ron i Margaret Oldhamowie zaopiekowali się naszymi dziećmi. Przekazuję im również cały swój dobytek. Kocham Pam i nie wyobrażam sobie, żebyśmy mogli żyć oddzielnie. Teraz idę się zastrzelić. Proszę pochować nas razem. Ona mnie kochała. Teraz wreszcie będę przy mamie. Przekażcie bratu, że go kocham i nie mówcie dzieciom o tym co się stało - napisał Kenny, a list ten idealnie podsumowuje jego osobowość. Carter tylko z zewnątrz wydawał się wyrachowany i nieprzyjemny, a w środku był naprawdę wrażliwym facetem, którego przerosła codzienność. Oczywiście nic nie tłumaczy morderstwa i tego jak traktował Pam, jednak świat nie jest przecież czarno-biały.

Zobacz: Pechowa trzynastka. Dziesiąta część historii Kenny'ego Cartera

Przyjaciele Kenny'ego, tacy jak Phil Hollingworth czy Jimmy Ross, nie mogli uwierzyć w to, do czego doszło w Bradshaw. Ten pierwszy całkiem niedawno wrócił przecież do jego teamu, a drugi pomagał w załatwieniu formalności związanych z kupnem nowego domu, do którego jeździec Książąt miał się przeprowadzić po nieuniknionym rozwodzie. - Media z całego kraju panoszyły się dosłownie wszędzie. Dziennikarze koczowali pod naszym domem i nękali telefonami o każdej porze dnia i nocy. Każdy chciał się dowiedzieć czegoś o Kennym. Nie mogłem nawet spokojnie pójść do pubu, bo wtedy dzwonili również tam. Nie mogłem uwierzyć w to jak wielką uwagę mediów przyciągnęła ta sprawa - opowiada "Ollie". Eric Boothroyd traktował Cartera jak syna, więc tamte chwile również odcisnęły piętno na jego psychice: - Jeszcze około dziewiątej rano z nim rozmawiałem i wszystko wydawało się być w najlepszym porządku. Poobijał się trochę w półfinale na Odsal, ale zapewnił mnie, że w najbliższą sobotę będzie gotów do jazdy w barwach Dukes. To była nasza ostatnia rozmowa. Po południu żona została sama w domu, a ja udałem się na spotkanie z kibicami. To może wydawać się dziwne, ale przejeżdżając obok posiadłości Kenny'ego zobaczyłem w oddali policjanta. Pomyślałem, że to pewnie w związku ze skargami sąsiadów na hałasy dobiegające z przydomowego toru motocrossowego. Prawdy dowiedziałem się dopiero po tym jak żona zadzwoniła do mnie w trakcie oglądania wiadomości w telewizji. Nie mogłem w to uwierzyć, ale patrząc wstecz, mógłbym to przewidzieć, gdybym był psychiatrą. Wiele o tym myślałem i doszedłem do wniosku, że jego mózg pracował dziesięć razy szybciej niż ciało. Żużel, nowy biznes i problemy małżeńskie to było zbyt duże obciążenie dla tego chłopaka.

Zobacz: Powtórka z rozrywki. Jedenasta część historii Kenny'ego Cartera

Zapewne nigdy nie dowiemy się, co dokładnie działo się za murami posiadłości w Bradshaw i co tak naprawdę doprowadziło do horroru, który się tam rozegrał. Tabloidy jeszcze długo żyły tą historią i niemal na każdym kroku rozsiewały plotki o tym, że Pam miała romans, a mąż nie pozostawał jej dłużny i spotykał się z inną, o wiele atrakcyjniejszą kobietą. Zawarte w pożegnalnym liście ostatnie życzenie Kenny'ego nie zostało spełnione. Opieka nad Kelly Marie i Malcolmem nie przypadła bowiem Oldhamom, a rodzinie Lundów. Największy udział w wychowaniu pociech miała młodsza siostra Pam - Heather.

Eric i Bonnie Boothroydowie nigdy nie mieli własnych dzieci, dlatego Kenny'ego i Pam traktowali jak własne. Wiele wody upłynęło, zanim pogodzili się z tym, że już więcej nie spotkają się ze swoim przyszywanym potomstwem i nawet dziś nie są w stu procentach pewni, co tak naprawdę wydarzyło się między Carterami, że cała sprawa miała tak tragiczny finał. - Podejrzewam, że pomiędzy nimi był spór, o którym nie wiemy - mówi Eric. - Kiedy Kenny'emu nie spodobały się wyjaśnienia Pam, zwyczajnie ją zastrzelił. Perspektywa spędzenia reszty życia za kratkami go przerosła, więc popełnił samobójstwo. To co zrobił jest niewybaczalne, ale wydaje mi się, że on cierpiał na schizofrenię i w tamtym momencie jego umysł dokonał samozagłady.

Koniec.

Bibliografia: Halifax Courier, Speedway Plus, Speedway Star, Tony McDonald - Tragedy: The Kenny Carter Story.

Serdecznie podziękowania dla Mike'a Patricka, właściciela witryny www.mike-patrick.com, za udostępnienie fotografii wykorzystanej w tekście.

Komentarze (7)

Big Lebowski 28-02 09:56 Zgłoś komentarz

Do tej pory historię Cartera znałem w szczątkowej formie. Teraz dzięki tej ciekawej i fajnie czytającej się lekturze, poznałem większość szczegółów. Wielkie dzięki dla autora.
Czytaj całość
Bardzo udany serial. Pzdr!

3 0 Odpowiedz

Pokaż odpowiedzi
kordoś 26-02 21:33 Zgłoś komentarz

Ja tez dziękuję, z niecierpliwością czekałem, cały tydzień, na kolejną część. Super pomysł, materiał wyraźnie wyróżniający się w obecnych "newsach". Szkoda, ze na kolejny
Czytaj całość
trzeba będzie tak długo czekać.

0 0 Odpowiedz

Pokaż odpowiedzi

Tomek z Bamy 26-02 17:43 Zgłoś komentarz

Czytalo sie super:) Dzieki:)Moze teraz historia o Billy Sandersie?

0 0 Odpowiedz

Pokaż odpowiedzi