Marek Cieślak poza konkurencją. Oto najbardziej utytułowani trenerzy Ekstraligi

Mateusz Makuch 03 Lutego 2017, 17:30

Marek Cieślak - 11 medali (3 złote, 3 srebrne, 5 brązowych)

Liczby mówią same za siebie. Dorobek "Narodowego" na tle pozostałych trenerów i menedżerów wygląda jak na wynik z innej dyscypliny. Tak, w dalszym ciągu liczyliśmy medale tylko z okresu Ekstraligi i tylko w Drużynowych Mistrzostwach Polski. Gdyby było inaczej, musielibyśmy do tego znakomitego rezultatu dodać jeszcze 2 medale. Po pierwszy, i to od razu ten najcenniejszy, Marek Cieślak sięgnął z częstochowskim Włókniarzem w 1996 roku. Dwa lata później wywalczył trzecie miejsce w mistrzostwach Polski będąc szkoleniowcem zespołu Van Pur Rzeszów.

Marek Cieślak trenerem został w 1993 roku. Objął wówczas swój macierzysty Włókniarz, który prowadził do 1997 roku włącznie. Po spadku do drugiej ligi (tak, ówczesny mistrz Polski nie utrzymał się w elicie), odszedł z klubu z Częstochowy i jak dotąd jeszcze do niego nie wrócił. Po drodze zwiedził wiele ośrodków, z którymi sięgał po medale - wspomniany Van Pur Rzeszów, Polonia Piła, Atlas Wrocław, Unia Tarnów, czy obecnie prowadzony przez niego Falubaz Zielona Góra. Niejednokrotnie wykazywał się taktycznym zmysłem, miał, jak to zwykło się mawiać, trenerskiego nosa a czasami spotyka go po prostu szczęście. A ponoć szczęście sprzyja lepszym. W kwestii liczby medali DMP w Ekstralidze Marek Cieślak jest najlepszy.

Wyrobił sobie niesamowitą markę, wielu zawodników, także tych ze światowej czołówki, ceni sobie pracę właśnie z nim. Do Cieślaka przylgnęła opinia najlepszego żużlowego trenera na świecie, co potwierdzają najwięksi tej dyscypliny - np. Jason Crump, czy aktualny mistrz świata Greg Hancock. Żużlowcy z chęcią decydują się na podpisanie kontraktu w klubie, w którym trenerem jest Cieślak. Ostatni przykład to Jacob Thorssell. Zawodnicy wierzą, że współpracując z Cieślakiem będą podnosić swoje umiejętności i wraz z nim cieszyć się ze sportowych sukcesów. W naszym zestawieniu widać jak na dłoni, że mają ku temu powody. To fenomenalne osiągnięcie naszego selekcjonera kadry narodowej a przecież jest to jedynie kropla w jego oceanie trofeów.