To zapamiętamy z tegorocznej Ligi Narodów Kobiet. Nie tylko Polki dały w niej popis

Michał Kaczmarczyk 08 Lipca 2019, 08:42

Podejście z rezerwą

Wiemy, że trener Nawrocki wypracował sobie podstawowy, nastawiony na wynik plan A. Co z planem B albo C? Złośliwi pewnie będą twierdzić, że szkoleniowiec Polek o czymś takim nawet nie słyszał, a w słowach samego Nawrockiego da się odczytać między wierszami, że ograniczenie rotacji do minimum i postawienie na takie, a nie inne siatkarki to absolutna konieczność.

Nie zmienia to faktu, że takimi deklaracjami nie przekona tych, którzy do tej pory są do niego nieprzekonani. Można psioczyć na skuteczność w ataku i braki techniczne Martyny Grajber, ale polska siatkówka nie dorobiła się drugiej przyjmującej, która byłaby w stanie tak uspokajać przyjęcie i grę w obronie (co pokazał niejeden mecz, w którym na przyjęciu występowały obok siebie Mędrzyk i Stysiak).

Zapewne można było testować różne zawodniczki na rozegraniu pod nieobecność Joanny Wołosz, Marleny Kowalewskiej czy Julii Nowickiej, można było też posyłać w bój coraz młodsze przyjmujące. Pozostaje jednak pytanie, czy tego typu zmiany na pewno wykreowałyby nowe gwiazdy. Jeżeli już gdzieś pojawiały się rotacje, to na pozycjach, na których polska kadra nie narzeka na brak jakości, czyli na środku siatki lub libero. I to na razie musi wystarczyć, choć chciałoby się więcej.