Leigh Adamsa nie trzeba było długo namawiać na przedłużenie kontraktu z ekipą z Wielkopolski, której barwy reprezentował nieprzerwanie od sezonu 1996. Od tamtej pory najniższa jego średnia biegopunktowa w polskiej lidze została wypracowana w kampanii 1999 i wynosiła 2,277. Za taki wynik dałoby się pokroić wielu zawodników ze światowej czołówki. - Przez te wszystkie lata był naszym najlepszym jeźdźcem i jedynym, na którego zawsze mogliśmy liczyć - mówi Ireneusz Igielski, dyrektor Unii Leszno. - Nigdy nie narzekał, kiedy musiał jechać w trzech wyścigach z rzędu czy dostosować się do taktyki. Był dobrym duchem zespołu i wielu naszych zawodników sporo się od niego nauczyło.
W Lesznie speedway traktowany jest niemal jak religia. Nic więc dziwnego, że po wielkim sukcesie Unii Leigh Adams został honorowym obywatelem miasta. Podobnie wkrótce stało się również w jego rodzinnej Mildurze, lecz w odczuciu sportowca takie miłe chwile nie są w stanie dorównać euforii towarzyszącej zdobywaniu tytułów i medali. W kampanii 2007 Masarna Avesta została wyeliminowana już w ćwierćfinale Elitserien, ale Rudziki ze Swindon miały za to niepowtarzalną szansę na sięgnięcie po pierwsze od czterdziestu lat złoto DM Wielkiej Brytanii. Choć "Kangur" w ekipie z hrabstwa Wiltshire nie startował przez tyle sezonów co w barwach Byków, to darzył ją szczególnym uczuciem ze względu na miejsce zamieszkania oraz ogrom życzliwych mu osób. Do pełni szczęścia brakowało tylko jednego: pokonania Coventry Bees w finałowym dwumeczu.
Leigh Adams, Sebastian Ułamek, Lee Richardson, Tomasz Chrzanowski, Charlie Gjedde i Damian Baliński kontra Scott Nicholls, Chris Harris, Martin Smolinski, Rory Schlein, Billy Janniro oraz Steve Johnston. Pierwsze starcie Rudzików z Pszczołami miało miejsce 24 września na Abbey Stadium, czyli niemal tydzień przed finałową potyczką numer jeden pomiędzy Unią Leszno a Unibaksem Toruń. "Kangur" uzbierał 12 punktów i 2 bonusy, a miejscowi wygrali 49:43. Zwycięstwo cieszyło, lecz jego rozmiar już niekoniecznie, gdyż wiele zespołów w sezonie 2007 przekonało się jak wymagającym rywalem są Pszczoły na Brandon Stadium. Problemy zespołu ze Swindon zaczęły się jeszcze przed rozpoczęciem rewanżowego spotkania.
- Ale się działo - wspomina rozbawiony Leigh. - Było dość wilgotno. Kiedy wykonywałem próbny start, miałem przed sobą czyniącego to samo Sebastiana Ułamka. Opuściłem głowę, wystartowałem i podczas wchodzenia w łuk zobaczyłem nagle Sebastiana... bez motocykla. To było strasznie dziwne. Zjechałem do parkingu, a minutę później przytargali do niego sprzęt Ułamka z wygiętym przednim kołem po tym jak przeleciał przez dmuchaną bandę i wylądował na torze przeznaczonym do wyścigów psów. Nie był to najlepszy początek wieczoru, ale chwilę później miała miejsce pierwsza gonitwa, w której przyjechaliśmy z Ułamkiem na 5:1. Dalej jednak było już tylko gorzej, bo do końca spotkania nie zdobył ani jednego punktu.
Po dziesiątej gonitwie wieczoru Bees prowadzili już 41:19 i niezagrożenie mknęli po triumf w rozgrywkach Elite League. Mecz zakończył się natomiast wynikiem 59:34 na korzyść gospodarzy i słaba postawa Polaka może o nim nie przesądziła, ale na pewno miała na niego znaczny wpływ. - Sebastian w ogóle był dość zabawnym człowiekiem - wspomina Leigh. - Kiedy wynik był niezagrożony, to zawsze był chętny, żeby jechać w piętnastym wyścigu, ale gdy walka szła na noże, to za każdym razem się wycofywał. Dodatkowo w ostatniej gonitwie zawsze chciał mieć najlepsze pole. Ułamek wielokrotnie zachowywał się jak dzieciak, kiedy sprawy toczyły się nie po jego myśli. To nie było dobre dla zespołu więc wielokrotnie ustawialiśmy go do pionu.
Srebrny medal IMŚ to bardzo wiele, ale kto wie czy Leigh Adams wspominałby sezon 2007 jako najlepszy w karierze, gdyby po porażce Rudzików Unia Leszno nie rozbiła banku wygrywając Ekstraligę. Nie da się ukryć, że ligowy speedway to przede wszystkim zarabianie pieniędzy, ale wieloletnie przywiązanie do jednego klubu potrafi wiele zdziałać w kwestii postrzegania żużlowej rzeczywistości. "Kangur" na Wyspach wypracował średnią 10,65 i namówił do reprezentowania Swindon Robins Damiana Balińskiego, ale nawet to nie wystarczyło do wywalczenia upragnionego tytułu. - To niesamowite, co musiałem zrobić, żeby go tu ściągnąć - opowiada. - Damian zawsze musiał czuć się komfortowo. Miał swojego busa, swojego mechanika, nienawidził podróżować i latać samolotem, więc gdy tylko zapytałem go o możliwość startów w Swindon, to usłyszałem: "Nie ma szans". Żeby go przekonać, musiałem zadbać o motocykle, poprosić mojego mechanika z Polski, żeby pomógł mu dostać się na miejsce oraz załatwić jakiegoś fachowca już na miejscu. Baliński mógł czuć się jak gwiazda rocka - dostał wszystko to, co chciał. Ja zawsze robiłem wszystko dla dobra zespołu.
Po zmaganiach na Starym Kontynencie kontuzja barku doskwierała "Kangurowi" na tyle, że w kampanii 2008 po powrocie do ojczyzny zgodnie z zaleceniem lekarza zrobił sobie przerwę od speedwaya. Wolny czas Leigh zamierzał wykorzystać na rekonwalescencję i zebranie sił, pozwalających ponownie stanąć mu w szranki z nieustraszonym Nickim Pedersenem w cyklu Grand Prix. Gdy wreszcie nastał koniec kwietnia, a wraz z nim inauguracyjne zawody w deszczowym wówczas Krsko, Australijczyk zamiast uśmiechu znów miał zasępioną minę po tym jak Duńczykowi udało się stanąć na trzecim stopniu podium, a on musiał zadowolić się marnymi 5 "oczkami". Dwa tygodnie później zaplanowano jednak turniej, na który Adams czekał od co najmniej kilku lat. Grand Prix Europy w Lesznie stanowiło bowiem doskonałą okazję do znacznego odrobienia strat i włączenia się do walki o złoto IMŚ, które po raz trzynasty mu uciekało.
Koniec części dwunastej. Kolejna (ostatnia) już w najbliższą niedzielę.
Bibliografia: Sunraysia Daily, Daily Echo, Swindon Advertiser, Leigh Adams i Brian Burford - Leigh Adams: The Book.
Tomek z Bamy
Zgłoś komentarz
