To zapamiętamy z tegorocznej Ligi Narodów Kobiet. Nie tylko Polki dały w niej popis

Michał Kaczmarczyk 08 Lipca 2019, 08:42

Z siatkarskiego archiwum X

Trener Davide Mazzanti przyjął z wielkim zdziwieniem, wręcz oburzeniem, to, że gospodarz finałów Ligi Narodów Kobiet w Nankinie posłał na nie swój rezerwowy zespół i to nawet bez trenerki Jenny Lang Ping, która wolała skupić się na przygotowaniach pierwszej drużyny do kwalifikacji olimpijskich. Ale ambicje Włocha, który chciał zagrać w Nankinie cztery mecze, zostały szybko zgaszone po dwóch porażkach grupowych z Turcją i właśnie z Chinkami, choć skład Azzurre był godny pozazdroszczenia. Szybko pojawiły się pytania: czy deklaracje Mazzantiego nie były przypadkiem zasłoną dymną, a włoski zespół od początku chciał szybko odpaść z rozgrywek, by wracać do siebie i szykować się na bój o Tokio?

Doszło do tego, że po półfinałowej, bardzo dotkliwej porażce Turczynek z Brazylią pytano dokładnie o to samo, tym bardziej, że zespół Giovanniego Guidettiego rozegrał dwa świetne mecze w pierwszej fazie Final Six i był typowany nawet do końcowego triumfu. Trudno oceniać, jakie było faktyczne nastawienie obu kadry do rozgrywek w Nankinie, ale tak czy siak doczekaliśmy się przykrych czasów, w których każda porażka lub słabszy występ jest podstawą do oskarżania o "odpuszczanie" na rzecz ważniejszych meczów. Twórcom Ligi Narodów w obecnym formacie na pewno nie chodziło o taką promocję dyscypliny.