Kiedyś rozdawano tam medale. Znane skocznie popadają w ruinę

Marcin Górczyński 09 Listopada 2018, 10:12

Igrzyska pocałunkiem śmierci

Trzy z zaprezentowanych skoczni łączy jeden mianownik - sportowa "śmierć" po igrzyskach. Tyczy się to zresztą innych obiektów olimpijskich. W maju 2018 roku wyburzono kompleks w Calgary, pamiętający konkursy sprzed 30 lat. Powodem oczywiście ekonomia, nie uratowały go nawet starania o igrzyska w 2026 roku. Komitet organizacyjny postanowił, że w razie potrzeby wykorzystają areny w Whistler, przygotowane na igrzyska w Vancouver w 2010 r. Tak naprawdę to jedyne centrum dyscypliny w Kanadzie, po dwóch latach kryzysu Olympic Park stał się głównym ośrodkiem szkolenia w Kraju Klonowego Liścia. 

W opłakanym stanie są skocznie w Saint-Nizier, przyszykowane przed igrzyskami w Grenoble w 1968 r. Od 1990 r. czekają na renowację, a bula pokryta jest lasem. O rywalizacji nie myślą także w Cortinie d'Ampezzo. Skocznia jest atrakcją turystyczną, wykorzystuje się ją do innych celów, m.in. odbyły się tam mistrzostwa świata w... łucznictwie polowym.

Po igrzyskach w 1960 r. podupadł kompleks w Squaw Valley, od blisko 40 lat przebiega tam wyciąg krzesełkowy. Chlubnym wyjątkiem na liście jest Lake Placid, gdzie przeprowadzono wiele inwestycji, w ciągu najbliższych lat władze chciałyby zorganizować zawody najwyższej rangi.