Oceny SportoweFakty.pl: Żelazna obrona, lider Jurecki, znakomity Szmal

spędził. Jak dla mnie (czli też oczywiście subiektywnie) Jurkiewicz powinien jednak dostać 4, nie liczy się tylko skuteczność.. miał mnóstwo przechwytów, harował świetnie w obronie i często był indywidualnie kryty co utrudniało mu grę w ataku. Daszek też powinien być wyżej oceniony. Jak na debiutanta świetnie się zaprezentował i w ataku i w obronie, bez respektu, z mnóstwem energii, tak jak każdy młody, utalentowany powinien. Trzeba jeszcze wziąć pod uwagę fakt, że spędził na boisku najwięcej czasu, a kompletnie nie było tego po nim widać. Do tego i tak jak dla mnie nie do końca wykorzystano jego potencjał, Rojewski nie potrafił się z nim zgrać, bo jak wytłumaczyć fakt, że Bielecki, LEWY rozgrywający dogrywa do niego idealnie dwukrotnie do skrzydła i po tych asystach padają gole, a Rojewski przez całe spotkanie z Chorwacją nie umie nawet podać mu piłki. Dla Szmala ocena zawyżona, występ OK, zyskał na tym, że bronił dobrze w takich kryzysowych sytuacjach, ale 4 to taka ocena górna. Bardzo pozytywnie zaskoczył mnie Wiśniewski w tym turnieju, solidny występ tego zawodnika. Hm Grabarczyk też mógłby dostać jednak gdzieś ze 3.5, wiadomo że gość od brudnej roboty, więc siłą rzeczy tak doceniony jak rzucający bramki nigdy nie będzie, ale im dalej w turniej tym grał lepiej. Genialny Syprzak z genialnymi podaniami od Jureckiego. Obu tym zawodnikom przyznałabym 5, a M. Jurecki- najjaśniejszy punkt naszej reprezentacji. Największa ilość bramek i do tego bardzo dużo asyst, choć błędów własnych zdecydowanie sie nie ustrzegł, ale musiał ryzykować, bo bez takich indywidualnych i improwizowanych akcji tego medalu by nie było. Nie wiem po co ten Orzechowski tam pojechał, naprawdę..

stąd jego ocena w oczach kibiców i redaktorów jest zawyżona. Karol Bielecki zagrał fatalny Mundial- kilka asyst nie może zaciemnić obrazu.

najśmielsze oczekiwania.Końcowa ocena całego zespołu powinna wynosić 5.Nadal pozostaję przy swoim zdaniu że trener tej drużyny nie stanowi żadnej wartości dodanej do zespołu.

przez SF, w moim odczuciu trochę niezbyt obiektywne...:)

ze takie pytania -kto był najlepszy , kto jest bohaterem , kiedy walczy cały zespół i każdy ma inne zadania do roboty na boisku -jest mówiąc delikatnie - nie moralne .

przechodzą dalej , więc po fazie grupowej się nie niepokoiłem , bo szczyt formy miał zostać przygotowany na fazę pucharową i tak było , tutaj brawa dla pana Bieglera . Już po dobrym występie w zeszłym roku na Euro były powody do optymizmu , naszą siłą jest to że każdy zawodnik może zostać bohaterem. Mam nadzieję że w domu w końcu uda nam się zdobyć medal Mistrzostw Europy.

dyscyplinę. Dla mnie nasza drużyna to zwycięzcy. Brązowy medal MŚ, czy ktoś o tym marzył ? Tak wielu, ale przesłanek raczej nie było. Walka do końca, ambicja, przełamywanie własnych słabości i niedoskonałości – za to ich kochamy. Jak grali nasi ? Tak jak trzeba grać by zdobyć Brąz ( w domyśle Srebro co najmniej). Mam nadzieję, że trenerzy i zawodnicy wiedzą co trzeba poprawić, czego nam brak, o ile więcej trzeba teraz pracować. Widzieli jak grają naprawdę najlepsi. Każdy ich występ będzie teraz jeszcze dokładniej obserwowany. Kibice to ludek który potrafi bezgranicznie kochać. Ale od miłości do nienawiści tylko krok. Jak oceniać Mistrzów. Wręcz nie przystoi. Naszych zawodników ocenili już Francuzi, niekwestionowani Mistrzowie globu, składając im gratulacje jako pierwsi w czasie dekoracji. Spróbuję odnieść się do kilku zdarzeń które utkwią mi w pamięci : I. Obecność Niemców na tym turnieju. Wykluczenie Australii było ze wszech miar śmierdzące. Ale bakszysz popularny w kraju szefa IHF jest wystarczającą argumentacją. Mimo że uważam obecność Australii na MŚ w piłce ręcznej za zbędną, to sposób jej wykluczenie jest zatrważający. Dzisiaj oni jutro my. II. Drużyna Kataru. Wspaniały trener zrobił ze średnich zawodników doskonałą drużynę, ale czy bez wyraźnej pomocy arbitrów zaszli by tak daleko ? Austria, Niemcy (wiecznie pokrzywdzeni) dały pewne sygnały po swoich meczach. Jak się okazuje prorocze. Ale IHF może wszystko. Nawet obywateli innych krajów zatwierdzić do gry w innych reprezentacjach. „Paszport sportowy” bez obywatelstwa, a co to za efemeryda ? Co na to nasi delegaci do tych instytucji ? Jakie stanowisko zajmowali ? Co zrobili w tej sprawie ? Czy gdyby Katar nie zaszedł tak wysoko to uznali byśmy, że wszystko jest w porządku ? W Europie aż roi się od takich przypadków. III. Mecze naszej drużyny. Do tej pory gdy miałem zły dzień (przeważnie koło wypłaty) włączałem sobie płytę z meczem Polska-Dania w 2007 roku, i wszystko poprzez łzy jakoś się zaczynało układać (do następnej wypłaty). Teraz będę mógł wybierać. To właśnie jest wolność, możliwość wyboru. IV. Pan Karol – dla mnie wzór człowieka i zawodnika. Podziwiałem, podziwiam i będę podziwiał Go zawsze. Wielki szacun, Wielkie dzięki za to co zrobił, robi i jeszcze zrobi. V. Drużyna Francji – le manifik (piszę fonetycznie i proszę o niekomentowanie) VI. Organizacja tytułująca się IHF. Jak się okazuje może wszystko. Refleksja nieco głębsza : jest to klasyczny przykład źle pojętej demokracji. A demokracja to nic innego jak ucisk mniejszości przez większość. Tak, Papua Nowa Gwinea ma w niej tyle samo do powiedzenia, co Francja, Hiszpania czy Niemcy, że o naszym skromnym narodzie nie wspomnę. Gdzie są europejscy działacze ? Jak powstrzymać się od konkluzji, że za diety, darmowy wyjazd na MŚ w Katarze, szkolenie na Bahama jesteśmy gotowi zapomnieć o wszystkich krętactwach i głosować tak jak Mustafa I Egipski sobie życzy. VII. Mecz Polska-Katar Nie mogę sobie odmówić chęci skomentowania Doskonały trener i zespół. Do zawodników i trenera nic nie mam, ale dla reszty tego skorumpowanego towarzystwa i sędziów, przytoczę zasłyszaną w młodości żydowską sentencję : „Ażebyś miał sto złotych pałaców, w każdym złotym pałacu sto złotych pokojów, w każdym złotym pokoju sto złotych łóżek, i żeby cholera ciskała cię z łóżka na łóżko i żebyś zdechnąć nie mógł'”. Pozdrawiam.

działacz zwraca uwagę m.in. na "kompletnie szaloną i nieodpowiedzialną" decyzję prezydenta światowej federacji podjętą przed mistrzostwami, oraz na wyznaczanie na najważniejsze mecze gospodarzy turnieju arbitrów nie najlepiej znoszących presję. "To powinien być ekscytujący turniej, a cała uwaga powinna być skupiona na najlepszych zawodnikach i emocjach, jakich dostarczają. Powinno się oczekiwać fair play i bezstronnego sędziowania w duchu zasady 'niech wygra lepszy'. Jednak tym razem, IHF i gospodarze współpracowali na różnych polach, co zaowocowało tym, że najwięcej mówiło się o najemnikach, uważanych za reprezentację Katar, wielu przywilejach, jakie oni zyskali, i niesprawiedliwym sędziowaniu, które było decydującym czynnikiem w kluczowych meczach" - pisze Ahl w tekście opublikowanym na blogu "Sport and Politics", prowadzonym przez cenionego niemieckiego dziennikarza Jensa Weinreicha. Zdaniem Ahla nie było niespodzianką, że składająca się z importowanych graczy reprezentacja Kataru przebrnęła przez fazę grupową. Jednak już w play-offach drużynie Valero Rivery torowano drogę do finału. "Aż rzucało się w oczy, że w 1/8 finału, w ćwierćfinale i w półfinale mecze Katarczyków prowadzili sędziowie mający opinię nie najlepiej znoszących presję" - zaznacza były szef sędziów IHF. "W każdym przypadku ci 'mniej odporni' arbitrzy w opinii bezstronnych obserwatorów mieli wiele wspólnego z wygranymi gospodarzy. Z kolei Austriacy, Niemcy i Polacy schodzili z boiska wściekli na niezrozumiałe decyzje sędziów w kluczowych momentach".