Europejska mizeria polskich drużyn

dawały nieziemsko ciała i odwrotnie. W minionych dwunastu miesiącach oglądaliśmy niekończące się pasmo klęsk i upokorzeń dla polskiego widza. Euro 2012 miało dać przełom, natomiast staczamy się niebezpiecznie szybko po równi pochyłej. Mało tego - polskiego widza znudziło już kopanie się po czołach i zamiast rosnąć, spada stadionowa frekwencja (niezależnie od tego, że mamy nowiutkie stadiony, a zaledwie 1/4 klubów Ekstraklasy nie pomieści 10 tysięcy na swoim obiekcie). Szczerze - nie wiem co przyniesie 2014. Jeśli nasze zespoły nadal będą prowadzić warianty oszczędnościowe i ściągać szrot bez żadnej wartości, to możemy pomarzyć o Lidze Mistrzów przez następne 5-10 lat. O kadrze nie chcę się nawet wypowiadać, bo tutaj mamy zapaść na całe pokolenia. Potrzeba jakiegoś zewnętrznego impulsu i to wcale nie w postaci szkolenia, ale chyba jakiejś ogólnonarodowej krzywdy, bo nam jest zwyczajnie za dobrze. Wszystko siedzi TYLKO I WYŁĄCZNIE W GŁOWACH. A sukcesy młodzieżówki to w tym kraju norma. Przecież zespoły Globisza zdobywały medale Mistrzostw Europy co nijak nie przełożyło się na dorosłą kadrę. Dorna może i coś zwojuje w U-21, ale co z tego, jeśli wszystko spierdzieli się w wieku seniorskim. Przyjdzie lenistwo i brak radzenia sobie z presją co zaowocuje wielką klapą w eliminacjach do Mistrzostw Europy, Świata, Europy i znowu Świata.