Zmieniają się pokolenia, ale nie tradycje. Polska piłka ręczna jako biznes rodzinny

Wiktor Gumiński 17 Kwietnia 2017, 14:14

Bartosz i Michał Jureccy 

Z Lijewskimi łączy ich to, że również przez wiele lat decydowali o sile polskiej kadry. W przeciwieństwie do nich, odgrywają jednak na boisku różne role - Bartosz jest obrotowym, natomiast Michał najczęściej występuje na lewym rozegraniu. 

W drodze na szczyt, szczególnie duże trudności musiał pokonać, urodzony o pięć lat wcześniej, Bartosz. Od dziecka zmagał się bowiem z wadą lewej stopy, ograniczającej mobilność w płaszczyźnie góra-dół. Choć niemieccy lekarze nie dawali mu szans na zrobienie wielkiej kariery, on kompletnie zaprzeczył ich słowom. Został legendą klubu SC Magdeburga, którego barwy reprezentował w latach 2006-2015. Ze względu na ogromną siłę, w reprezentacji doczekał się pseudonimu "Shrek". Obecnie jest graczem Azotów Puławy.

Urodzony w 1984 roku Michał stanowi natomiast filar Vive Tauronu Kielce. W reprezentacji Polski został "Dzidziusiem", ponieważ zdarzało się, że był najmłodszym zawodnikiem w kadrze. Od zawsze był znacznie bardziej impulsywny niż Bartosz. Wielokrotnie udowadniał, że ma w sobie zdolności przywódcze, potrafiąc kierować grą drużyny zarówno w ataku, jak i w obronie. Drzwi do wielkiej piłki ręcznej otworzył mu brat, który pewnego dnia polecił skautom Chrobrego Głogów udać się do rodzinnego Kościana w celu przyjrzenia się poczynaniom młodego, ale zarazem już wyrośniętego Michała.