Rewelacja Euro 2016: w tym kraju nie ma ani jednego McDonalda, a trener jest dentystą

Michał Fabian 27 Czerwca 2016, 07:23

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Knattspyrnusamband Íslands (@footballiceland) 21 Kwi, 2016 o 11:52 PDT

Zbudowali "futbolowe domy"

Kiedyś Islandczycy zaliczani byli do europejskich outsiderów. Może nie tych z samego dołu - pokroju San Marino czy Liechtenstein - ale takich, z którymi wygrana była obowiązkiem. Cztery lata temu zajmowali dopiero 131. miejsce w rankingu FIFA.

Później jednak zaczęli marsz w górę. W ubiegłym roku wspięli się aż na 23. pozycję, a przed Euro 2016 plasowali się na 34. miejscu. Jak wytłumaczyć ten gwałtowny skok?

Islandia w 2000 roku postawiła na infrastrukturę. W kraju tym - w porównaniu choćby z Polską - warunki do uprawiania futbolu nie są najlepsze. Chłód, śnieg, szybko zapadający zmrok. Kiedyś w piłkę na Islandii grało się tylko przez sześć miesięcy. Władze federacji (KSI) postanowiły to zmienić, wprowadzając plan budowy boisk ze sztuczną nawierzchnią, a także pełnowymiarowych boisk pod dachem (tzw. domy futbolowe). Pomysł podpatrzyli u Norwegów, do których wysłali swoich przedstawicieli (w Norwegii zadaszone boiska budowano już w latach 90.).

Funduszy na rewolucję w islandzkim futbolu nie brakowało. Wszystko działo się bowiem jeszcze przed wybuchem kryzysu finansowego w tym kraju. Później kilka banków upadło, ale mnóstwo boisk oddano do użytku. Powstało siedem "futbolowych domów" (pierwszy w 2000 r. w Keflavik), a także ok. 200 boisk ze sztuczną nawierzchnią.

- Od 2000 roku wykonaliśmy gigantyczny skok w kwestii infrastruktury futbolowej. Piłkarze, i ci młodzi, i ci starsi, mogą trenować i grać przez cały rok na murawach najwyższej jakości - podkreślał Omar Smarason, dyrektor ds. mediów i marketingu islandzkiej federacji futbolowej.

Świetne warunki to jedno. Nie byłoby jednak postępu bez całej armii licencjonowanych trenerów.