Żużel. Starzy, ale jarzy. Oni pokazują, że wiek to tylko liczba

Michał Juraszek 30 Listopada 2019, 11:20

3. Jarosław Hampel (Fogo Unia Leszno) 

Karierę Jarosława Hampela mocno wyhamowała kontuzja, której nabawił się podczas półfinału DPŚ w 2015 roku. Droga, którą musiał przejść, aby wrócić do żużla, nie była usłana różami, a po długiej przerwie w startach i treningach, potrzebował czasu, żeby ponownie poczuć pewność w czasie w jazdy. W zasadzie od momentu powrotu, Jarosław Hampel jest jak sinusoida. Okresy dobrej formy, przeplata tymi gorszymi, jednak w jego jeździe nadal widać trochę błysku sprzed lat. Nikogo nie zdziwi, jeśli w końcu odpali i pomimo 38 lat na karku znowu będzie jednym z najlepszych. Warto przypomnieć, że mówimy o nie byle kim, ponieważ "Mały" od początku wykazywał wielki potencjał, w 2000 roku został IMŚJ, a później, kiedy ukształtował się jako zawodnik, był jednym z najlepszych polskich żużlowców.

Hampel jest multimedalistą DPŚ, w którym praktycznie zawsze był niezwykle ważnym elementem dla reprezentacji Polski, a na dokładkę wieloletnim uczestnikiem cyklu Grand Prix. Długo mogło się wydawać, że mamy do czynienia z przyszłym mistrzem świata, jednak za każdym razem, kiedy Hampel był w świetnej dyspozycji, czegoś brakowało. Ostatecznie doświadczony Polak może pochwalić się trzema krążkami IMŚ - dwoma srebrnymi i jednym brązowym, co z pewnością nie jest powodem do wstydu, a wręcz przeciwnie. Trzy medale, 25 miejsc na podium, w tym 6 zwycięstw, to imponujący bilans. Zakończony ponad dwa miesiące temu sezon, pomimo zdobycia kolejnego mistrzostwa Polski z Fogo Unią Leszno, w wykonaniu Hampela był przeciętny. Średnia, jaką udało się mu osiągnąć to 1,571 i z całą pewnością, w przyszłym sezonie, będzie chciał udowodnić, że stać go na więcej.

Najważniejsze osiągnięcia: 8 medali DPŚ (6 złotych, 2 srebrne), 3 medale IMŚ (2 srebrne, 1 brązowy), IMP 2011