Transferowy nos Andrzeja Rusko. Ryzyko się opłaca

Łukasz Kuczera 03 Stycznia 2017, 12:00

Piotr Winiarz

 W stolicy Dolnego Śląska spędził tylko rok. Jego transfer do Wrocławia mógł dziwić, trafił do klubu na zasadzie wypożyczenia na początku sezonu w 2000 roku. Jednak wychowanek rzeszowskiej Stali poradził sobie z rolą zawodnika drugiej linii.

Atlas Wrocław otarł się wówczas o spadek z Ekstraligi. Po rundzie zasadniczej zajmował ósme miejsce miejsce, ale ostatecznie klub zakończył rozgrywki na piątej pozycji. Pomogła w tym m.in. postawa Winiarza. Zawodnik zakończył rywalizację w lidze ze średnią 1,224.

Trzy lata później Winiarz uległ poważnemu wypadkowi podczas zawodów na Węgrzech. Uraz polskiego żużlowca był na tyle poważny, że przedwcześnie zakończył on karierę. Wtedy Winiarz otrzymał wsparcie również ze strony wrocławskiego klubu. - To jest taki łańcuch ludzi dobrej woli. Przy tej okazji nawet nie wypada się chwalić swoimi dokonaniami. Piotrek startował w naszym klubie w 2000 roku, zawsze miałem z nim i Sandrą (żona Winiarza - red.) dobry kontakt. Nie mogłem zostawić go w potrzebie. Poza tym najbliżsi Piotrka powiedzieli mi: "Niech pan go ratuje". Dla mnie było to dużym impulsem do działania - mówił wtedy Rusko na łamach gazeta.pl.