Włókniarz im zaufał, oni się odwdzięczyli. Do nich częstochowianie mieli nosa

Mateusz Makuch 28 Lutego 2017, 17:30

Daniel Nermark - 2011 rok

Tajemnicą poliszynela jest, że pojawił się w 2011 roku we Włókniarzu Częstochowa zamiast Nielsa Kristiana Iversena, który wybrał lepszą ofertę ze Stali Gorzów. Jednak po tym, co pokazywał Nermark, częstochowianie nie mieli czego żałować, bowiem Szwed obok Łaguty stał się najjaśniejszą postacią w drużynie.

Było to spore zaskoczenie, ponieważ Nermark do tej pory specjalnie się nie wyróżniał. W Ekstralidze przyszło mu zadebiutować dopiero w wieku 34 lat i wykorzystał swoją szansę w stu procentach. Szwed znalazł w Częstochowie przyjaciół i sponsorów, na których zawsze mógł liczyć. Zaskarbił sobie też sympatię kibiców Włókniarza nie tylko dobrymi wynikami, ale podejściem do fanów. Nigdy nie odmówił im wspólnego zdjęcia, autografu czy rozmowy. Mimo udanych występów nie chodził z głową w chmurach, tylko wciąż zachowywał się skromnie.

Z Włókniarzem rozstał się po dwóch udanych sezonach. Było wokół tego wydarzenia trochę zamieszania, bo klub już chwalił się, że Nermark zostaje a tymczasem on związał się z gorzowską Stalą. W jego miejsce pozyskano właśnie z Gorzowa Michaela Jepsena Jensena. Włókniarz dobrze wyszedł na całej sytuacji. Nermark nie potrafił odnaleźć się w Stali, później odszedł do pierwszoligowego GKM-u Grudziądz, ale w dalszym ciągu sobie nie radził i w trakcie sezonu 2014 zdecydował się zakończyć karierę. Raptem niecałe dwa lata po tym, jak w Częstochowie był noszony na rękach.