Żużel. Zagraniczne legendy Unii Tarnów. Król ze Szwecji, dwie maszyny z Anglii i wielu innych

Grono zagranicznych zawodników, którzy zapisali się złotymi zgłoskami w żużlowej historii Unii Tarnów jest bardzo szerokie. Wybraliśmy naszym zdaniem tych najbardziej wyjątkowych. Patrzyliśmy przez pryzmat sukcesów i tego, co wnieśli do zespołu.

Kamil Hynek 03 Marca 2020, 13:51

Simon Wigg (1992)

Przygodę z ligą polską rozpoczął dopiero w wieku trzydziestu dwóch lat podpisując kontrakt właśnie z Unią Tarnów. Spędził tutaj tylko rok, ale przez ten jeden sezon solidnie zapracował na miano jednej z ikon klubu. Ówczesny prezes Zbigniew Rozkrut wspomina Wigga jako żużlowca, któremu kilka miesięcy z Jaskółką na plastronie w pełni wystarczyło, aby odcisnąć wielkie piętno na tarnowskim żużlu. - To był dżentelmen z krwi i kości. Pokazał nam inny świat. Jego profesjonalizm, zaangażowanie, bratanie się z zespołem, pomoc młodym chłopakom, to wszystko świadczyło o jego wyjątkowości. Przywiązywał olbrzymią wagę do szczegółów - mówi.

Ściągany w pakiecie ze swoim przyjacielem Kaiem Niemi, z którym prowadził restaurację o ciekawej nazwie "Szalony Kojot". Znakiem charakterystycznym Wigga była zielona skóra i kołpak na przednim kole. Więcej sukcesów święcił na długim torze, który później traktował priorytetowo. W tej odmianie żużla był absolutnym dominatorem. Pięć tytułów wystarczy za komentarz. 

Kibice Unii szczególnie zapamiętają go ze spotkania derbowego w Rzeszowie. Wyznaczono je na godz. 11. Dzień wcześniej Wigg ścigał się w Niemczech na ukochanym long tracku. Brytyjczyk po zawodach, późnym wieczorem rozpoczął wyścig z czasem, zwłaszcza że prawie dwadzieścia lat wstecz poruszanie się po drogach było znacznie trudniejsze niż teraz. Simon wpadł na stadion w ostatniej chwili. Pobił dwa razy rekord obiektu i z 13+1 był ojcem prestiżowej wygranej.

Zmarł w 2000 roku dokładnie miesiąc po swoich czterdziestych urodzinach. Przyczyną śmierci był guz mózgu.

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>