Zmarzlik nie był pierwszy! Pięciu juniorów, którzy wygrywali w Grand Prix

Krzysztof Wesoły 02 Września 2014, 16:11

Emil Sajfutdinow 

Żużlowy świat usłyszał o Rosjaninie w 2005 roku gdy ten miał niespełna szesnaście lat i z dobrym skutkiem ścigał się w rodzimej lidze. Później zainteresowały się nim kluby w Polsce. Ostatecznie kontrakt podpisał w Bydgoszczy z polecenia tamtejszego kapitana, Andreasa Jonssona, który Sajfutdinowa wypatrzył w lidze rosyjskiej. - Jonsson strasznie się męczył na dystansie, by go wyprzedzić. W końcu nie wytrzymał, przewrócił Sajfutdinowa. Jak później przyznał, był to jedyny sposób wtedy na Rosjanina. Śmiał się, bo sędzia wykluczył z tego biegu Emila. Andreas wiedział, że to on sam był winny. Zapamiętał nazwisko Sajfutdinowa - opowiadał na łamach Gazety Wyborczej Tomasz Suskiewicz, menedżer Rosjanina.

Jeszcze jako nastolatek zdobył tytuł indywidualnego mistrza świata juniorów, a rok później - jako pierwszy w historii - obronił go. To zaowocowało stałą dziką kartą na cykl Grand Prix w 2009 roku. Wtedy właśnie Emil, mimo że wciąż był juniorem, postanowił, że skupi się jedynie na seniorskim czempionacie. Debiut Sajfutdinowa przypadł na praską Marketę i początkowo wypadał on poprawnie. Dwudziestoletni wówczas Rosjanin zdobył w fazie zasadniczej turnieju osiem punktów (wygrywając indywidualnie jeden wyścig) i z ósmej pozycji awansował do półfinału. Tam bez problemu rozprawił się z weteranami żużlowych torów - Leigh Adamsem, Nicki Pedersenem oraz Gregiem Hancockiem, a w finale pokonał Fredrika Lindgrena, Jasona Crumpa i wspomnianego już Adamsa. Rosyjska Torpeda został przy okazji drugim w historii żużlowcem, który wygrał pojedynczą rundę Grand Prix w swoim debiucie.

Kolejny triumf z czasów juniorskich Sajfutdinow świętował niespełna miesiąc później na Ullevi w Goeteborgu. Przez kilka kolejnych rund spisywał się przyzwoicie, jednak ani razu nie udało mu się stanąć na podium. To nie oznaczało jednak, że Rosjanin spuścił z tonu. We wrześniu na obiekcie w Krsko Emil odniósł swój trzeci w sezonie triumf wygrywając wszystkich siedem biegów! Debiutancki sezon w Grand Prix zwieńczył brązowym medalem indywidualnych mistrzostw świata.

Aktualnie Emil nie jeździ już w Grand Prix, jednak wciąż zalicza się do ścisłej światowej czołówki. Po trzech zwycięstwach w 2009 roku, kolejne - również trzy - przyszły dopiero rok temu. Najbliżej zdobycia tytułu najlepszego zawodnika globu miał właśnie w sezonie 2013, gdy toczył zacięty bój z Taiem Woffindenem. Kontuzja wykluczyła go jednak z trzech ostatnich rund cyklu przez co zakończył rok dopiero na szóstej pozycji.