Półfinał w Vastervik z podziałem na dwie dwójki

Tomasz Janiszewski 26 Lipca 2016, 15:17

USA

Potęga światowego żużla z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych mozolnie próbuje odbudować należną sobie pozycję we współczesnym speedwayu. Losy Amerykanów w DPŚ są mocno zagmatwane i naznaczone nie tylko kilkoma niezłymi występami, ale także kilkuletnią nieobecnością i problemami natury finansowej. W 2001 roku ekipa USA zanotowała jedyny start w finale, zajmując we Wrocławiu ostatnie, piąte miejsce. I paradoksalnie najlepszym zawodnikiem drużyny nie był wówczas Greg Hancock, ale Sam Ermolenko, którego jednak z udziału w finale wykluczyła kontuzja.

W kolejnych latach Amerykanie w Pucharze Świata to już tylko Hancock i długo nikt. W historii nie było drugiego zespołu tak bardzo uzależnionego od jednego zawodnika jak reprezentacja USA. "Grin" zdobył w sumie 247 punktów ze wszystkich 508, wygrywając do tego 47 biegów z 69, jakie indywidualnie wygrywali "Jankesi". Jest najskuteczniejszym Jokerem, wykorzystywanym przez menadżerów aż dwanaście razy. W trzech ostatnich latach przy małym wsparciu młodszych kolegów za każdym razem prowadził narodowy zespół do barażów i taki cel przyświeca podopiecznym Lance'a Kinga także w tym roku. By móc go osiągnąć, Amerykanie muszą jednak pokonać w Vastervik groźniejszych niż zwykle Niemców.

Do reprezentacji po ośmiu latach powrócił Billy Janniro, mający już na swoim koncie starty w fazie głównej DPŚ. 36-latek w ostatnie sezony żużlowej kariery spędził przede wszystkim na torach w ojczyźnie, odbiegających standardami od europejskich. Skład Amerykanów uzupełniają etatowy reprezentant Ryan Fisher oraz powracający do zespołu Ricky Wells. Wraz z Janniro będą mieli za zadanie przeciwstawić się Niemcom. Wątpliwym jest, bowiem by tak jak Hancock zdołali nawiązać równorzędną walkę z gospodarzami lub Australijczykami.