Bartosz Zmarzlik jedenastym juniorem na podium Indywidualnych Mistrzostw Świata

Krzysztof Wesoły 22 Października 2016, 19:00

Zenon Plech (1973)

Przez wiele kolejnych lat czołówkę zawodników stanowili ci bardziej doświadczeni, a rywalizacja o indywidualne mistrzostwo świata zdominowana została przede wszystkim przez Ove Fundina, Ivana Maugera i wspomnianego już Barry'ego Briggsa. Przez hegemonię "starszyzny" w 1973 roku przebił się dopiero 20-letni Zenon Plech.

Żużlowiec Stali Gorzów, dla którego był to zaledwie czwarty sezon startów, nie musiał przechodzić przez eliminacje, bo finał rozgrywany był w Chorzowie. Pamiętny turniej padł łupem Jerzego Szczakiela, który został pierwszym polskim mistrzem świata po biegu dodatkowym z Ivanem Maugerem. Plech zaś do prowadzącej dwójki stracił zaledwie punkt, a za swoimi plecami zostawił m.in. znakomitego Ole Olsena.

Plech nie zamierzał poprzestać na jednym krążku tej rangi i w kolejnych latach wciąż próbował walczyć o tytuł najlepszego. Najbliżej był ponownie w Chorzowie, w 1979 roku, jednak wtedy musiał ustąpić Ivanowi Maugerowi, dla którego był to szósty tytuł. Na najniższym stopniu podium stanął zaś młody Brytyjczyk, kolejny bohater w tym zestawieniu.