Kuriozalne decyzje, niespodzianki i dedykacje Drabika. Finały IMP potrafią dostarczyć emocji!

Wojciech Ogonowski 03 Sierpnia 2018, 15:56

Tytuł dla tych, którzy skazali go na zagładę

W 1996 roku finał nie odbył się na torze mistrza, tylko w Warszawie na obiekcie Gwardii, gdzie w latach 90. reaktywowano żużel. Po pięciu latach, tytuł wrócił do Sławomira Drabika. - Dedykuję go tym, którzy skazali mnie na zagładę, radiowozy, na wszytko. To dla nich - powiedział żużlowiec przed kamerami Canal+, wydając przy tym charakterystyczny dźwięk, sugerujący, że zrobił im psikusa. Nawiązał tym samym do wydarzeń z 1995 roku, kiedy za jazdę pod wpływem alkoholu stracił prawo jazdy i nie mógł jeździć na żużlu. Po zawodach z kolei przyznał, że zdobył 15 punktów, więc teraz kolej na 15 piw.

- W Warszawie było wtedy gorąco, a tor został zbronowany. Ludzie śmiali się, że został przygotowany pod zawodników Włókniarza. Prace zresztą nadzorował Marek Cieślak - wspomina Grzegorz Drozd. Dla Drabika to był zresztą dobry okres. W lidze wykręcił wysoką średnią, zdobył z Włókniarzem mistrzostwo Polski, a ponadto awansował do cyklu Grand Prix.