Nikt na świecie by z nimi nie wygrał. Siatkarski Dream Team, który istnieje tylko na papierze

Joanna Wyrostek 12 Lutego 2017, 11:26

Osmany Juantorena (Cucine Lube Civitanova, Włochy), przyjmujący, 32 lata

Jest już legendą, ale niekoniecznie kubańskiej siatkówki, bo w jej barwach grał jedynie w latach 2003 - 2006. Kibice mówią o nim: Kosmita. Bo Osmany Juantorena prawie wszystko ma kosmiczne: zagrywkę, blok, atak, jedynie przyjęcie na poziomie zwykłego śmiertelnika. Zanim Wilfredo Leon podbił Europę z Zenitem Kazań jego rodak dzielił i rządził na świecie z Trentino Volley.

Dzielił też nie raz opinię publiczną, bo chociaż nikt by nie śmiał kwestionować jego sportowej wielkości, to nie zawsze pisało i mówiło się o nim jedynie pozytywnie. W roku 2006 przed Mistrzostwami Świata został przyłapany na dopingu i zdyskwalifikowano go na rok. Niezbyt uprzejmie potraktował też wielki Zenit Kazań, kiedy w roku 2012 podpisał z nim wstępny kontrakt, a potem, gdy okazało się, że w Trento jednak znajdą się dla niego godziwe pieniądze na kolejny sezon, zmienił zdanie. 

Juantorena w roku 2004 dostał oficjalną zgodę na wyjazd do zagranicznej ligi, ale dotyczyła on tylko Rosji. Trafił do Neftjanika, późniejszego Uralu Ufa, gdzie grał przez 2 lata. Potem była wspomniana roczna dyskwalifikacja, a siatkarskie bezrobocie przedłużyło się o kolejne dwa lata, bo w międzyczasie złamał zakaz federacji i uciekł do Włoch. Trafił do Trentino Voley pod skrzydła Radostina Stojczewa. Zajął tam miejsce Michała Winiarskiego i tak rozpoczęła się jego wielka kariera klubowa.

W roku 2013 wskutek zapaści finansowej Trentino cała wielka trójka: Matej Kazijski, Juantorena i Stojczew zabrała ze sobą Raphaela i przeszła do Halkbanku Ankara. W Turcji Kubańczyk spędził dwa lata, po czym wrócił do Italii, która stała się jego drugą ojczyzną. We Włoszech założył rodzinę, uzyskał obywatelstwo i otrzymał możliwość gry w kadrze Italii. W 2016 roku w Rio de Janeiro zdobył z nią wicemistrzostwo olimpijskie, a w tym sezonie zachwyca swoją grą w barwach Maceraty. Półki w jego domu uginają się już od indywidualnych nagród, ale Juantorena nie zamierza kończyć z ich kolekcjonowaniem.