Oni porywali tłumy. Najwięksi wojownicy świata!

Grzegorz Drozd 28 Lutego 2016, 14:00

4. miejsce: Per Jonsson - Mr Perfection

Wielu kibiców i dziennikarzy określa Pera Jonssona przede wszystkim jako świetnego startowca i zupełnie nie zauważa jego ogromnych walorów jazdy na trasie. Jonssona na pierwszy rzut oka trudno przypisać do kategorii walczaka ze względu na fakt, że jako zawodnik o wysokim wzroście nie przyjmował ekwilibrystycznych pozycji na motocyklu, a jego technika nie była tak efektowna jak niższych zawodników (Billy Hamil, Erik Gundersen czy Peter Collins). Ale klasa zawodnika, to przede wszystkim skuteczność i pewność w tym, co się robi na motocyklu. W tych elementach Per Jonsson był wręcz perfekcyjny. - Miał niezwykłe wyczucie do motocykla i fantastycznie panował nad kierowcą - opisywał swojego podopiecznego pierwszy trener Długiego Pera, Torbjorn Harryson, czołowy szwedzki żużlowiec z lat 60., który słynął z brawurowej i ofensywnej jazdy. Taki też był i Jonsson.

Od najmłodszych lat zadziwiał kibiców ogromną pewnością i dojrzałością w jeździe. W połączeniu z brawurą i ofensywnym stylem stworzyły mieszankę wybuchową, która bardzo szybko w latach 80. zaczęła zagrażać duńskiej potędze. - Nigdy nie zapomnę jak młodziutki Per w debiucie w 1984 roku na trasie z dziecinną łatwością skroił najlepszego żużlowca na świecie, Hansa Nielsena. Jonsson był jak gepard, który upatrywał swoją ofiarę i w końcu dopadał ją przed metą - opisuje Mat, fan Reading. Jonsson na swoim koncie ma dziesiątki wspaniałych i zaciętych wyścigów. Szweda wielu uznaje za najlepszego żużlowca pod względem umiejętności wyprzedzania. Jeździł skutecznie w każdych warunkach. Wizytówka Jonssona to finał światowy z Bradford w 1990 roku. - W 1988 roku stoczyłem z nim baraż o brązowy medal w DMŚ w amerykańskim Long Beach. Prowadziłem wyraźnie przez trzy kółka i w zasadzie byłem już pewien zwycięstwa. Ale Per nigdy nie rezygnował, zbliżał się do mnie cierpliwe metr po metrze, aż w końcu przypuścił skuteczny atak. Fani Jonssona uwielbiają ten wyścig - mówi Kelvin Tatum, który był liderem angielskiej reprezentacji w tamtych czasach.

Oprócz znakomitej jazdy przy krawężniku, opanowanej jazdy na centymetry, swobodnej stylowej jazdy po szerokiej, to co wyróżniało Jonssona była właśnie nieustępliwa jazda do końca nawet w sytuacji zdawałoby się z góry przegranej. W 15 wyścigu meczu Sparta - Apator w 1993 roku, z ogromną przewagą prowadził niepokonany do tej pory miejscowy ulubieniec będący w znakomitej formie u progu sezonu, Tommy Knudsen. Na drugim miejscu jechał lider gości Per Jonson, który z okrążenia na okrążenie coraz bardziej rozpędzał się na przyczepnej nawierzchni wrocławskiego toru. Na ostatnim łuku połknął Knudsena niczym juniora, co wprawiło w zdumienie telewizyjnego komentatora. - Per Jonsson nigdy nie dawał za wygraną, dlatego jego wyścigi zawsze trzymały w napięciu do samego końca. Był wielkim zawodnikiem, dla którego drugie miejsce oznaczało porażkę - mówi znany brytyjski publicysta Peter York. Per Jonsson był kluczową postacią w zmianach układu sił w światowym żużlu w dekadzie lat 80. i kreatorem nowego stylu jazdy, który kopiowali w następnych latach Tony Rickardsson, Mark Loram, czy Jason Crump. Karierę Szweda, który zaczynał przygodę z motocyklami od motocrossu zakończyła fatalna kraksa w derbowym meczu w Bydgoszczy. Do ostatniego momentu trzymał gaz do końca...