Vojens pod znakiem starcia potentatów i czeskiego kopciuszka

Tomasz Janiszewski 23 Lipca 2016, 16:30

Czechy

Historia startów naszych południowych sąsiadów w DPŚ może przypominać swego rodzaju sinusoidę. Pierwsze edycje należy uznać za udane, szczególnie tą z 2002 roku, gdy Czesi wygrali w Peterborough baraż i awansowali do finału. W nim zajęli ostatnią, piątą lokatę (system 5-zespołowy obowiązywał w latach 2001-2003), ale i tak pozostawili po sobie dobre wrażenie. Wyeliminowanie Brytyjczyków na ich ziemi na pewno należy uznać za sukces.

Wkrótce było jednak coraz gorzej. Ku końcowi zmierzały reprezentacyjne kariery Bohumila Brhela, Antonina Kaspera, Tomasa Topinki i poza mającymi często problemy zdrowotne braćmi Drymlami próżno było szukać perspektyw na przyszłość. Doszło nawet do tego, że w 2007 roku Czechy nie zdołały przebrnąć rundy kwalifikacyjnej - jedyny raz w historii. Następnie długo nie mogły przebić się nawet do barażu, co udało się dopiero w 2012 roku. Z racji organizacji finału, drugi raz przed okazją na zajęcie miejsca na podium stanęli rok później w Pradze. Na Markecie nie odegrali jednak wielkiej roli i musieli obejść się smakiem.

W kontekście półfinału w Vojens o reprezentacji Czech mówi się mało lub wcale. Drużyna prowadzona od 2008 roku przez Milana Spinkę, z góry skazywana jest na pożarcie i nie wróży się jej w Danii wielkiego wyniku. Kadra składa się zarówno z zawodników doświadczonych (Josef Franc i Matej Kus), jak i wciąż młodych, uznanych za największe nadzieje czeskiego żużla (Vaclav Milik, Eduard Krcmar). Szczególnie wiele obiecuje się po Miliku, który błyszczy w barwach Betard Sparty Wrocław w PGE Ekstralidze, a przed tygodniem udanie rozpoczął rywalizację w SEC.