Speedway of Nations to przerwanie tradycji. W latach dziewięćdziesiątych rozwiązano to inaczej

Tomasz Janiszewski 10 Marca 2018, 10:00

Skandynawowie i Anglosasi dzielili łupy

W pozostałych 22 edycjach MŚP najcenniejszym trofeum dzieliły się cztery państwa. Co nie może dziwić, były to te, które odgrywały czołowe role także w IMŚ oraz DMŚ. W latach 1973-1975 potrójną koronę wywalczyli Szwedzi, a do 1984 roku aż siedem złotych krążków zdobyli Brytyjczycy. Po drodze dublet zanotowali Amerykanie. Duńczycy z kolei w początkowym okresie zdołali wygrać tylko w 1979 roku za sprawą wielkiego mistrza Ole Olsena i przyszłego hegemona par Hansa Nielsena.

Żużlowcy z kraju Hamleta zaczęli niemiłosiernie bić rywali w rywalizacji parowej od połowy lat osiemdziesiątych. W 1985-1991 wygrywali seryjnie każdy finał, a poza pierwszym z nich w każdym uczestniczył Nielsen. Czterokrotnie partnerował mu odwieczny rywal Erik Gundersen, dwukrotnie Jan Osvald Pedersen, a raz Tommy Knudsen. Hegemonia w MŚP tylko potwierdzała, jak złotym okresem dla żużla w Danii była ówczesna dekada. Zwycięstwa dla tego kraju sypały się jak z rękawa także w kategorii drużynowej, a całość klamrą spinały sukcesy indywidualne.