Żużel. Zapomniane kraje na mapie Grand Prix. Mieliśmy m.in. norweską halę, chorwacką prywatę i fińskie dziury

Tomasz Janiszewski 22 Stycznia 2020, 08:45

Grand Prix Nowej Zelandii - 2012-2014

Dla fanów w Europie nowość choćby z tego względu, że gdy w Auckland zawodnicy rywalizowali, ci mogli szykować śniadanie. Różnica czasowa oznaczała, że zawody w Nowej Zelandii oglądano na Starym Kontynencie wcześnie rano. I miało to swój klimat. Co istotne wreszcie walczących o punkty do klasyfikacji IMŚ mogli obejrzeć na żywo fani na Antypodach, gdzie żużel ma przecież swoje korzenie i wielkie tradycje. Stało się tak dzięki trzyletniej współpracy zapalonego miejscowego kibica speedwaya i milionera Billa Buckleya z BSI.

Imprezy na najdłuższym torze w historii GP (413 metrów) na Western Springs Stadium oglądało się zwykle z dużym zainteresowaniem, bo choć owal był bardzo długi, to ścigania na nim nie brakowało. W 2012 najlepszy był Greg Hancock, a w 2013 mieliśmy dublet Jarosława Hampela i Tomasza Golloba. Podczas trzecich zawodów w Auckland doszło za to do ogromnej sensacji. Triumfował Martin Smolinski, który w finale długo jechał... ostatni. Na początku ostatniego okrążenia wyprzedził jednak rywali (trzeci był Krzysztof Kasprzak) i zaszokował świat żużla.

CZYTAJ WIĘCEJ: Niemcy jak Australijczycy? Możliwe rozszerzenie krajowych mistrzostw