Wielkie nazwiska, które obeszły się smakiem tytułu. W tym gronie jest też Polak

Konrad Mazur 30 Kwietnia 2022, 09:00

Bengt Jansson 

Był jednym z najlepszych zawodników lat 60-tych i 70-tych. Zdobywał medale w Mistrzostwach Świata Par oraz Drużynowych Mistrzostwach Świata. Wydawało się, że jest naturalnym następcą Ove Fundina, który przejmie po nim schedę.

W opinii kolegów z toru, stylowy, zawodnik, któremu brakowało większego zdecydowania i większego uporu w dążeniu do celu. Jeździł też zbyt dżentelmeńsko w stykowych sytuacjach.

W finale IMŚ debiutował w 1965. Rok później miał szansę zostać drugim mistrzem świata ze Szwecji. Jego dobry występ na Wembley sprawił, że stanął do barażu z wspomnianym Fundinem. Jansson przegrał, a tytuł nigdy nie był jego.

- Wiem, że mogłem to zrobić, ale to się nigdy nie stało. Wielokrotnie o tym myślałem, co poszło nie tak. Gdyby nie ten pierwszy bieg? Wystarczył jeden błąd - tak komentował swój największy sukces Bengt Jansson, w wywiadzie z WP SportoweFakty.