Auckland udanym eksperymentem - podsumowanie cyklu Grand Prix
Grand Prix Skandynawii w Malilli było dziesiątą rundą zmagań o medale mistrzostw świata. Jednym z wydarzeń tych zawodów był powrót do elity Jarosława Hampela, który stracił kilka rund z powodu kontuzji odniesionej podczas zawodów w Kopenhadze. "Mały" zdobył 6 punktów i w jego jeździe było widać braki spowodowane długą przerwą w startach. - Właściwie nie było źle. Jest ciężko powrócić do cyklu po trzech miesiącach przerwy od startów. Każdy w Grand Prix jeździ bardzo dobrze. Podczas pierwszych swoich biegów starałem się czuć na motocyklu tak jak przed kontuzją, ale nie poszło mi aż tak dobrze. W moim przypadku potrzebne były szybkie decyzje, których nie udało nam się zrobić na czas - powiedział po zwaodach Hampel.
Zwycięstwo w ostatnim turnieju Grand Prix rozegranym na torze w Malilli odniósł Tomasz Gollob. Polak w finałowej gonitwie pokonał będących w wysokiej formie Chrisa Holdera, Antonio Lindbaecka i Nickiego Pedersena. Dzięki triumfowi Gollob zbliżył się do brązowego medalu IMŚ, lecz musiał zanotować dwa bardzo dobre występy i liczyć na potknięcie zawodników z czołówki.
- Coraz więcej rund Grand Prix odjeżdżaliśmy, a ja cały czas nie mogłem wygrać ani jednej z nich. Miałem mnóstwo problemów - zatarte silniki, defekty i upadki w Szwecji i Polsce. Za każdym razem te problemy się kumulowały. Uważam, że teraz będzie tylko i wyłącznie lepiej. Ostatnio mam coraz lepsze wyniki i zaliczam udane wyścigi. To zwycięstwo jest rezultatem ciężkiej pracy mojego teamu - podsumował Gollob. Po tych zawodach na czoło klasyfikacji przejściowej wysforował się Holder, który miał 8 punktów przewagi nad Gregiem Hancockiem.
Rezerwowi:
17. Kim Nilsson - 0 (0,0)
18. Linus Sundstroem - 0 (0)
Bieg po biegu:
1. Sajfutdinow, B.Pedersen, Holder, Crump
2. Lindgren, Andersen, Vaculik, Jonasson
3. Ljung, N.Pedersen, Lindbaeck, Harris
4. Gollob, Hancock, Hampel, Jonsson
5. Sajfutdinow, Vaculik, Jonsson, N.Pedersen (w)
6. Crump, Harris, Lindgren, Hampel
7. Hancock, Andersen, Ljung, B.Pedersen
8. Lindbaeck, Holder, Gollob, Jonasson
9. Gollob, Lindgren, Sajfutdinow, Ljung
10. Lindbaeck, Crump, Vaculik, Hancock
11. N.Pedersen, Hampel, Jonasson, B.Pedersen
12. Holder, Harris, Andersen, Nilsson
13. Lindbaeck, Hampel, Sajfutdinow, Andersen
14. Jonasson, Crump, Ljung, Sundstroem
15. Gollob, B.Pedersen, Harris, Vaculik
16. Lindgren, N.Pedersen, Holder, Hancock
17. Hancock, Sajfutdinow, Jonasson, Harris
18. Gollob, N.Pedersen, Crump, Andersen
19. Lindbaeck, B.Pedersen, Lindgren, Nilsson
20. Holder, Vaculik, Hampel, Ljung
Półfinały:
21. Lindbaeck, N.Pedersen, Sajfutdinow, Hancock
22. Holder, Gollob, Lindgren, Crump
Finał:
23. Gollob, Holder, Lindbaeck, N.Pedersen
-
PATRON Zgłoś komentarzświadkami jednego z najmniej ciekawych. Starzy uczestnicy GP trzymają swoje pozycje dzielnie, lecz słabną,a młodzi jeszcze są za słabi,aby ich pokonać. Jedyny młodszy Holder,który się przebił z niemałą pomocą osób trzecich. Gollob,który miał walczyć o mistrza,w kilku turniejach zaprezentował się beznadziejnie,a mimo to zajął czwarte miejsce.To raczej niedobrze świadczy o poziomie tegorocznego cyklu. Poziomu nie podniósł także fakt braku Hampela od połowy roku. Mniej widzów na stadionach,oprócz toruńskiego,tylko potwierdza ,że Grand Prix spowszedniało,nie tylko wśród polskich kibiców, i nie budzi już takich emocji. Ciekawe jaka będzie frekwencja gdy karierę zakończy Tomasz Gollob? Chyba będzie jeszcze gorzej,bo Hampel prawdopodobnie nie udźwignie tego problemu. Całkowitą porażką w tym roku jest postawa Andreasa Jonssona ,który miał wielkie aspiracje,a tylko dzięki niezrozumiałym decyzjom, będzie miał możliwość na rehabilitację w przyszłym sezonie. Za to wielki niesmak pozostawiło wydarzenie z półfinału ostatniej GP w Toruniu,w którym Holder skorzystał z pomocy sędziego,co zapewniło mu tytuł mistrza świata. Czyżby pomógł mu fakt sponsoringu przez producenta potwornie niesmacznego napoju? Komentarz NIE zawierał lokowania produktu.
-
Tigrus Zgłoś komentarzRewelacyjnie by było gdyby Crump dostał dziką kartę na pierwsze GP w 2013.
-
MISTRZ 2012 Zgłoś komentarzszkoda że tak piękny sezon już się skończył :( Bardzo ciekawa liga no i znakomite GP, oby więcej takich sezonów!!!
-
nitty-gritty Zgłoś komentarzbluzgi i głupawe wyzwiska królują na forum a wartościowsze teksty znikają. Drugim pretekstem są liczne, żywiołowe komentarze pod wypowiedzią prezesa Komarnickiego. Życzenia pana prezesa o obniżeniu KSM wywołały gremialne protesty przeciw tej skompromitowanej regulacji. Trzecim zaś powodem jest spełnienie jednego z moich postulatów zamieszczonych w tekście (patrz pkt.6). Jeśli tak dalej pójdzie to spełnią się wszystkie moje życzenia . […] Pozwolę sobie na postawienie kilku postulatów, choć wiem, że raczej piszę sobie a muzom ale jednak kropla drąży skałę. 1. Likwidacja pojęcia 'nierówny start'. Przykładem niech będzie 15 bieg w toruńskim GP. Proszę mi wytłumaczyć dlaczego sędzia przerwał bieg! Emil czołgał się i musiał wyhamować tuż przed taśmą, pozostali wyszli równo za co zostali ukarani a Emil niezasłużenie dostał drugą szansę. W tym sezonie w lidze i w GP mieliśmy podobnych sytuacji zbyt wiele, sędziowie wielokrotnie wypaczyli wynik. 2. Wykluczenia za spowodowanie upadku - w większości przypadków upadek zdarza się w wyniku walki dwóch zawodników, często obydwaj są równie winni albo i niewinni (np dziura w torze) ale sędzia musi wykluczyć jednego z nich. Od jakiegoś czasu sędzia ma wytrych w postaci pierwszego łuku. Ale jeśli się powiedziało A to trzeba powiedzieć B - jeśli nie ma jednoznacznej oceny (jakże często w TV co ekspert to inne zdanie) to sędzia powinien mieć prawo do powtórki w pełnym składzie niezależnie na którym kółku nastąpił upadek. 3. Kompletna likwidacja wszystkich 'wynalazków' typu KSM, ZZ itp - korzyści jakie przynoszą te regulacje są niewspółmiernie małe do szkód. Śmiem twierdzić, że to pierwsze gwoździe do trumny żużla. Oczywiście są inne w tym obiektywne poważne przyczyny spadku popularności żużla ale czy CMA, jokery i inne udziwnienia uratowały angielski żużel? Nie! Wręcz go pogrążyły. Jedyny wprowadzony w ciągu ostatnich 20 lat przepis który się broni to punkt bonusowy za dwumecz. 4. Dowolność w ustalaniu składów drużyn, wszelkie ograniczenia są patogenne na co mamy szereg dowodów w ostatnich latach. Z drugiej strony rozumiem strach przed wyścigiem zbrojeń i zapaścia finansową. A może zamiast regulaminów finansowych, które przecież nie będą dotrzymywane, limitów zawodników, krajowych, zagranicznych, juniorów (ależ było tych niewydarzonych pomysłów w ostatnich latach) wprowadzić proste i prawdopodobnie skuteczne rozwiązanie: ograniczenie ilości transferów do jednego na rok na drużynę. (może dwóch a może nie dotyczy to wychowanków, nie dotyczy beniaminków - do rozważenia), zawodnicy będą mniej skłonni do windowania cen, skończy się 'wędrówka ludów'. 5. Koniec obowiązkowych startów juniorów. Ten przepis ma za zadanie podnieść umiejętności młodych zawodników w wyniku rywalizacji z najlepszymi. To, że obniża się poziom sportowy ligi to ewidentne, to, że psuje się morale młodych ludzi to ewidentne. To, że podnosi się ich poziom sportowy to dyskusyjne. W pierwszym okresie na pewno tak ale co potem? Dlaczego od czasów Śwista mamy stale medale w IMŚJ a po kilku latach z medalistów wyrastają średniacy. Przyczyn może być więcej ale decydujące jest rozpieszczanie młokosów. Tatuś, sponsor, trener, prezes juniorkowi nadskakują bo potrzebny jest w składzie a potem kiedy trzeba powalczyć o wyższe cele są umiejętności techniczne ale brakuje jaj, które ww panowie juniora pozbawili. Reasumując: w lidze nr 1-6 dla seniorów (może być junior jeśli dobry), pod nr 7,8 wyłącznie juniorzy jako rezerwa zwykła, bez biegów juniorskich. W zamian kluby trzeba zmusić do szkolenia młodzieży (nie mam pomysłu jak, ale jest tyle tęgich głów). Marzą mi się popularne kiedyś czwórmecze młodzieżowe w których cała szesnastka była wyrównana, poziom wysoki i pełno emocji. Trzeba pożegnać się z pseudonowoczesnym, nibyrynkowym sposobem myślenia, że juniorów będą produkować Wawrowy i druga liga. Ten system funkcjonuje w potężnych dyscyplinach, piłce czy koszykówce ale w żużlu jest psu na budę. 6. Reforma zarządzania polskim żużlem. Wiele złego zaczęło się dziać odkąd ekstraligą rządzą prezesi. To jest jakiś chory układ. W biznesie jeśli spółki skupiają się dobrowolnie w organizację nadrzędną to powołują jej zarząd, który odpowiada w całości za jej funkcjonowanie i cyklicznie jest rozliczany przez udziałowców (gwoli ścisłości są też inne rozwiązania ale ten model jest najczęstszy). Nadmiar demokracji w Ekstralidze, gdzie jest tyle charyzmatycznych postaci i tyle sprzecznych interesów szkodzi. Prezesi muszą scedować swoje prawa na rzecz wąskiej grupy osób - zarządu. Wiąże się z tym jeszcze jeden istotny problem: lobbing. Lobbing w biznesie, mediach i co ważne we władzach światowych. Chciało by się aby prezes bywały w Barcelonach i na innych salonach, mający rozliczne predyspozycje zasiadł we władzach FIM, no ale łatwiej na fali popularności zostać senatorem.
-
Tim Zgłoś komentarzdługo nie przetrwać w kalendarzu ze względu na koszty.Biznesmen nowo zelandzki to jest organizator całego przedsięwzięcia miał ponad milion dolarów straty.Bez Australii i podziału kosztów nie długo po Auckland będzie tylko wspomnienie i z promocji żużla będą nici. Tylko BSI musi trochę ustąpić z żądań finansowych.
-
Prosto_i_w_lewo Zgłoś komentarzwyrozumiałość, gdyż nie jestem "zawodowcem" i dopiero się uczę, jednakże staram się pisać jak najlepiej ;) Pozdrawiam ;)
-
Bronek z umiłowania Zgłoś komentarzBez dwóch zdań, najlepsze i najciekawsze zawody były w Lesznie!!!
-
małaMi Zgłoś komentarzNie klikam. Nie jestem ciekawa :( Skoro artykuł w takiej formie, to pewnie wątpliwej jakości.