Drużyna marzeń Ekstraligi. Ogień i woda na liderów, niespodzianki w drugiej linii

Krzysztof Wesoły 05 Lutego 2017, 12:30

Tomasz Gollob

Dla przeciwwagi oaza spokoju, człowiek, który wszystko ma perfekcyjnie poukładane, dokładnie zaplanowane, a szczegóły dopracowane są jak w szwajcarskim zegarku. Jeśli Pedersena porównać do energetycznego drinka jagerbomb, Gollob jest szklaneczką osiemnastoletniej whisky, której walorami smakowymi należy się delektować w ciszy i spokoju. Yin i yang na czele Drużyny marzeń. Bo Gollob i Pedersen, mimo dwóch przeciwstawnych charakterów, potrafią współpracować. Przekonał się o tym Władysław Komarnicki, były prezes Stali Gorzów, który w 2010 roku skład swojej drużyny oparty na polskim, wtedy jeszcze przyszłym czempionie, uzupełnił własnie Duńczykiem.

Gollob to przede wszystkim dobry duch drużyny, któremu często można przypisać nie tylko punkty, które sam zdobył, ale również "oczka" zgromadzone przez partnerów. Koneserzy czarnego sportu z łezką w oku wspominają najlepsze czasy polskiego mistrza, który przez lata ciągnął za uszy młodszych zawodników - Marcina Rempałę w Tarnowie czy Bartosza Zmarzlika w Gorzowie na początku jego żużlowej przygody. Jeden z największych profesorów tej dyscypliny swoje najlepsze statystyki wyśrubował w pierwszym roku istnienia Ekstraligi.